Praelia. quos hortans, haec fudit pectore dicta:
Huc agite, o socii; solum ne linquite. contra
Qui venit, Aenean metuo: mihi turbidus ecce
Ingruit, ille viros turbare ac caedere fortis,
Atque vigens validae primaevo in flore juventae,
Qua vis nulla homini major, quod bella gerenti
Si mihi nunc eadem foret aetas; atque maneret,
Qui nunc est, animus; pugnarem cominus ultro;
Illo et clarus ego, vel me foret ille perempto.
Sic ait: hi laeta concordes mente sodali 580
Assistunt, humerisque inclinant scuta frequentes.
At contra Aeneas socios hortatur et ipse,
Deïphobumque, Parinque acuens, et Agenora dium,
Dardaniae gentis ductores. pone secuta est
Densa cohors numero ingenti; praeit ipse. liquentem
Ut praeit ad fontem primo cum vespere pastas
Magnus oves aries, cunctae post terga sequuntur
Condensae; mulcent pastori gaudia pectus:
Sic tacita Aeneas gaudebat mente sequentem
Ire ubi conspexit post se magno agmine turbam. 590
Alcathoo super adversis utrinque ruebant
Illi hastis, densique instabant cominus. aera
Pulsa sonant flictu assiduo praecordia circum
Se ferro ancipiti per turbam alterna petentum.
Praecipue gemini ductores, Martia corda,
Idomeneus hinc, hinc Aeneas, armipotenti
Aequus uterque deo, magno certamine corpus
Alter in alterius cupiebat condere ferrum.
Aeneas telum primus contorsit; at ictum
Praevidit vigil Idomeneus, et corpore paullum 600
Inflexo evasit: vibranti cuspide terrae,
Missa manu valida nequidquam, fígitur hasta.

Previous page

Next page