Tum sic orsa loqui fallaci pectore Juno est:
Longe abeo extremas almae telluris in oras,
Oceanumque deūm patrem, Tethynque parentem
Visere. qui me ambo primaeva aetate suaque 350
Excepere domo, curaque aluere puellam
Ingenti. hos abeo visum, si forte molestam
Adveniens aliqua possim componere litem.
Nanque diu thalamo sejuncti, mutua sese  
Oderunt, animisque agitant discordibus iras.
Irriguae in primis volucres radicibus Idae
Stant bijugi, qui me celeri terraque marique
Axe vehant: prius haec summo de vertice Olympi
Sed veni dictura tibi, ne mente doleres
Irata, si forte irem taciturna remotas 360
Oceani longe ad sedes ac tecta profundi.
Sic ait: altitonans contra sic Jupiter infit:
Ire illuc tibi mox actutum, diva, licebit:
Nunc mecum haud pigeat paullum cessare, meoque
Indulgere animo; cui nunquam pectora tantus
Cepit amor; nec quo conjux Ixionis olim
Tempore Pirithoum, similem dīs corda creavit;
Clarum prae cunctis mortalibus Acrisione
Persea nec Danaë genuit quo pulchra, nec illa
Nobilis eximii Phoenicis filia prolem 370
Quo geminam Minoa tulit, dium et Rhadamanthum:
Nec tam grata mihi Semele fuit, Alcmeneve,
Altera magnanimi Alcidae, partu altera Bacchi
Nobilis, humanas solvit qui ad gaudia mentes;
Nec regina Ceres flavo bene compta capillo,
Inclyta nec Latona, eadem nec tu, dea, tanto
Aeque grata mihi complecti pectus amore.
Jupiter haec. Juno verbis cui vafra dolosis:

Previous page

Next page