Ad pugnam, tantoque virum late omnis Iolcus,
Myrmidonumque arces, Heliceque, Anthaeaque, et Arne
330 Intremuit clamore. instant nec secius illi
Tollere congressi voces; tum parte serena
Iupiter intonuit magnum, guttasque cruentas
Demisit gnato laetum certaminis omen.
Nec mora: qualis aper gelidis in vallibus ille
335 Horrificum exertans rictum ferus emicat acri
Voce lacessitus venantum, ac fertur in arma
Obliquus, dentemque acuit; tum spuma ruenti
Volvitur os circum, inque oculis rubor igneus ardet,
Arrectaeque horrent setae per colla per armos:
340 Talis prosiluit curru Iove natus in hostem.
Tempus erat, reducis quo primum nigra cicada

328 ... late omnis Iolcus etc. Vrbes Thessaliae inter se vicinae, quarum Phthia Achillis patria ad troianum bellum Myrmidonum ducis celeberrima. Absurdum videtur Clerico voce duorum virorum tot tractus terrarum personuisse. Atqui si id absurdum, pleraque et in Homero et in Virgilio absurdissima; immo tota poesis absurda. Quid de Alecto illa Virgiliana tam longe personante?

332 Iupiter intonuit etc. In honorem Sarpedonis filii occisi a Patroclo fingit Homerus in Iliade sanguineas a Iove guttas demissas e caelo. Ergo prave Hesiodus fecit, qui ab eodem Iove, non a Marte Cycni patre, heic delapsas memorat. Darem quidem id Clerico, nisi optimo iure Hesiodo aliter facere licuisset. Homerus ob Sarpedonis occisi commiserationem sanguinis guttas demittere facit Iovem, Hesiodus in signum victoriae, quam eius filius Hercules erat de Cycno relaturus. An utrumque nequeunt illae sanguineae guttae significare?