Extempo novus in vita mihi nascitur ordo,
Cui mature nos et nostra aptarier aequum est.
Dum post lustra decem felicis limina vitae
Prima ineo, inque oculi uno fio rusticus ictu.
Eja agedum interea circum pomaria et hortos
Dum visuri imus quod olus, quas severis herbas,
Villice, mitibus et quaenam sit gratia pomis.
Horti de recta, atque agri ratione colendi
Pauca loquar. Plenis docuit me lectio libris.
Forsan et haec olim rerum tibi copia profit!
Hei mihi! quale malum nostris hoc accidit hortis.
Non glacie saeva levius, nec grandinis imbre!
Nullo sevisti lactucas ordine: squalent
Telluri raptim immissae! Nullo ordine caules
Haeserunt scrobibus: nimioque cucurbita prave
Est saturata fimo. Cur nulla hic rapula, nulli
Asparagi surgunt? Ohe, tibi, Villice, dico,
Non olitor bonus es; taedet cultoris et horti.
Vill.Parce irae. Facile caules quocumque placebit
Ordine, lactucasque novo tu severis anno.
Rapula et asparagos aestivi ad sidera Cancri
Perdurare ars nulla dedit: nam rapula adulto
Autumno, atque hyeme, asparagi sed vere leguntur.
Quoque fimi biberit plus unca cucurbita, tanto
Laeta magis veniet foliis atque ubere fetu.
Po.Patrono mala causa malo fulcitur inepte.
A senibus quaecumque audita tenaciter haerent,
Ut furca expellas, jubeo: nisi protinus hoc fit,
Pol! Ego nostra tibi non sanus oluscula credam.

Previous page

Next page