Praxiteles: oleri ne, an sunt ea nomina pomis?
Cum cicer inserimus, quid, quaeso, opus est hymenaeis?
Si modo sunt ea res, cum nostra quae mihi Caja est.
Stultus ego! Veniunt peregrinis barbara regnis
Forsan et haec mensis gratissima dona, secundis!
Po. Imbecilla rudisque olitorum, Villice, tecum
Agresti me forte joco plebs rideat: atqui haec
Nil, nisi quod vetus est, intelligit, aut probat, et se
Tollere humo nescit, misere sed reptat et haeret.
Jam dicas falsum, quod non intelligis? Heus tu,
Pocula cur medico praebente insuavia sorbes
Ignarus virtutis, sed mihi credere non vis
Dum tibi vera cano veri certissimus auctor?
Sic populi naso suspendebatur acuto
Rupibus Illyricis egit qui primus Asellum,
Et dorso imposuit clitellas, atque olitorem
Conduxit mercede, et civibus intyba parvo,
Betasque instituit divendere. Magna reperta
Postmodo Philosophus multo majoribus auxit.
Olli quippe foro ut betas olitoris Asellus
Exonerabat, ab urbe libris remeabat onustus.
Ibat et impositis doctissima bellua libris,
Sacra Deûm Matris veluti si Idaea tulisset
Feta omni priscorum, et feta lepore recentum.
Ordinis in primis esto memor: ordinis haec est
Virtus, pars belle ut parti et respondeat apte:
Ordine tu vites, porrum, caepe, ordine pone
Lactucas, helvellas, omniaque ordine poma.
Ordo dabit spatii plus: sic majoribus agri

Previous page

Next page