Communem calcas, et communem aera spiras,
Quo nemo aut laris, aut vestis prohibetur egenus.
Qui medicas pueris figulorum dividit offas,
Non secus ac tu purpuream circum fora vestem
Scurra tulit, quam olli propola triente locarat.
Sentio; qua insani ratione repellere speras
Posse notam a te. Nempe tibi est meretricula, quam tu
Deperis, aut, alio si mavis nomine, amica.
Huic tu veste placere studes, nitidusque videri, et
Bellulus: accedas ornatus oportet ad hanc: sed
Non ego nunc patruus fuero tibi, nec meretrices
Durius increpitem juvenumque coarguam amores.
Verum hoc est id, ubi insanis, quam qui pote apertum
Mittere se in puteum, ut laticis cyathum hauriat unum.
Quî differs insano, cum metuis, mala ne te
Ejiciat meretrix, si non urbanus amator
In tunica vigiles ostrina? Esset toga erassa
Si tibi, sordida palla, subucula trita, pedi si
Calceus haereret laxa male sutus aluta,
Non ideo exclusus caneres miserabile carmen
Ante fores, dum esset plenus tibi sacculus, et dum
Fenora non unum cumularet nomen in arca:
Sed tibi munditiis solis fors constat amoris
Pignus. An idcirco nil donas? an nihil a te
Corradit? tu continuo non munera mittis,
Nunc soleas, nunc fasciloas, modo crinibus aurum,
Aut capiti mitram? Das nummos saepe, domumque
Conduxisti, deque tuo ancillas alis. Heus tu!
Idcirco te crede admitti, non quia das, sed

Previous page

Next page