SATYRA XVII. ACADEMIA
Vix ego crediderim micam salis omnibus esse
Nugis, quas tanto verborum turbine primi
Grajorum vendunt. Stoae paradoxa, Lycei
Somnia, Pythagorae commenta varfi, tua virtus
Nota, Epicure, ab haris minimum distare suillis,
Quid plus fabellis sapiant, nugisque canoris
Non video. Quis non aegrotus, dicite, quae non
Tantumdem nutrix deliret anicula? Acute
Cum sapit, incidit in multam nae Graecia febrim.
His tamen excipio revera expertus, et usu
Edoctus vitamque illorum, et munia, quotquot
In sylvis censent Academi existere verum.
His morum exemplar vita respondet in omni,
Fida repercussae crystalli ut fronte renidet,
Nec quidquam a veris simulata abdudit imago;
His nihil in rebus certi est: nil posse negari
His placet, aut affirmari, sed partem in utramque
Omnia perpendi. Curvo dignoscere rectum
Horum manca negat sapientia. Quisquis at haeret
Anceps, annuere est, et cudere dogmata parcus.
Proximior vero hic color est, haec formula falso.
Quid facias, bivio ignotas didictus ad oras?
Siste gradum lapsus memor, et compesce jugales.
Macti animis ergo, quorum sapientia victrix

Previous page

Next page

---

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

---