Qualiscumque fuit vitae color, ira, voluptas,
Aut amor, aut odium, arbitrio nihil illa cerebri
Sensit, sed dicas oculis servire coactam
Vitam egisse ferae cicuris prope more modoque.
At lanci impositum innata levitate videres
Ascensu volucri sublime ad sidera ferri,
Ut pluma, aut tenues chartarum frusta per auras.
Nec quid mireris; cellis quia inanibus intus
Mille redundabat: sua cellis arma reposta
Servantur: strophium illo, alioque foramine mitra,
Hoc pecten, volucrisque hoc machina picta flabelli,
Unguenta, et minium, cerussaque, nomina mille
Nugarum, studio levitas quae fecit inepto, et
Ferre dedit rebus minimis, desiderium quae
Molle animi fuerant, ignavaeque unica vitae
Sollicitudo, rei dare pondus idonea nulli.
Mille petita procis captivos mille trahebat
Post currum, blandoque fovebat Phyllis amore,
Spemque dabat cunctis, et vultu, lumine, risu, et
Dulcibus alloquiis animos mulcebat inanes.
Urbe ferebatur quin tota, interprete fama,
Rivales alios felix vicisse Menalcas
Conjugio dulci, exuviisque potitus opimis.
Plane hoc credibile, et si non erat ille Menalcas,
Debuerat tamen esse aliquis, qui corde locatus
In medio victrici impleret imagine sedem
Aulae totius regnator. Cernere nullos
Vultus, ullius nec posses ora Menalcae,
Quin, quae praecipua, atque adytis est cellula in imis,

Previous page

Next page