Conductum pretio circum tua scrinia misi
Exploratorem, tua qui mihi facta referret.
Naturae sed prima humanae elementa sequutus
Ex istis, quaecumque palam fiunt, et aperte,
Exitum, et indubium finem eduxisse sategi,
Stultorum salso jaculatus viscera risu.
Tanto ergo in pretio tibi sunt stulti? Stipem egeno
Si dem, cur latres? Stipe quando eguere beati?
Seria sed stultis nocuit medicina. Negarunt
Pondus iniquum ferre humeri infirmi. Tamen apto
Si risu experiare, tenes levitatis alumnos,
Melle ut ludificat pueros, absinthia tetra
Non ignara boni cum praebet turba medentum.
Quare ni meliorem animum ad mea scripta tulisti,
A Satyris secede meis. Alios ego posco
Lectores, ad quos brevis est mihi sermo futurus.
Huc ergo faciles animae, huc accedite suaves,
Quotquot nec mendax fastu doctrina fefellit,
Nec naso tamen, ingeniove caretis acuto,
Sed sani ad legem sapitis, moremque pudoris,
Queis nec adulari, nec sunt mordere lepores,
Vos de me, rebusque meis cognoscite pauca.
Aetate a prima, primisque ineuntibus annis,
Semper cum primis vixi, et melioribus urbis,
Illos sectatus, quorum aut sapientia princeps,
Aut usus rerum, et cultura urbanior esset
Aptior ad virtutem animum informare tenellum.
Sic mea non ludo est, scortisque exacta juventus,
Dum audire illos, cum illis vivere, quotidianae

Previous page

Next page