Sponte sua, et nullum detrectavere laborem.
Hos ego jucundam victuros dicere vitam
Non dubitem: his dextro riserunt numine quondam
Dii faciles, Charitumque cohors, super atque benigno
Plena voluptatem diffudit copia cornu.
Dia sed utilitas est justi mater, et aequi,
Et fons, unde omnes virtutum divite vena
Erumpunt rivi, et campis spatiantur apertis.
Quid mihi contracta dissensum hic fronte minaris?
Pone supercilium: neque te aurea nomine quidquam
Terreat utilitas: natura sed duce quo rem
Deducam, audi. Quid cessas? Nullis te ego quaero
Excipere incautum insidiis, neu lubrica contra
Arma fero, arguto rixantum more sophorum,
Intempestiva qui garrulitate potentes
Tempus abutuntur, de lana ubi forte caprina
Irarum ingenti molimine vociferantes
Digladiantur, uti jurgandi ambagibus, atque
Ancipiti gyro, tortaque indagine possint
Aemulum in occultos luctantem cogere casses,
Fungunturque vicem modo araneolae, et modo muscae.
Humanos foede mores natura jacere
Cum persensisset, rituque per antra ferino
Victurum mortale genus tabo atque cruore
Inter cognatae respersum stragis acervos,
Emollire animos nimium sapienter agrestes
Instituit, blandoque ferocia corda resolvit
Affectu, molli contingens pectora pulsu,
Et dedit alterius miseris succurrere rebus,

Previous page

Next page