Illi inter sese aut Voltaeri frigida scripta,
Aut duri evolvunt obscena poemata Casti,
Putidulumque novae conclamant nomen Elisae
His quaecumque sapit Milesia fabula, nuper
Invito quam scripsit Apolline cyclicus auctor.
Miratur Pholoe, laudatque, et comparat. Ejus
Dicta bibunt densi circum juvenesque virique:
Mox eadem recitant aliis oracula passim,
Ridiculi fatuae contagia spsrgere crambes.
Ast opere in medio Claudina supervenit: illi
Assurgat nemo: nemo audeat hiscere verbum:
Sed tantum inflexa paulum cervice salutem
Reddat, et accipiat. Statua taciturnior ipsa
Assidet illa toro, sed opis nihil indiga vestrae,
Attulit in loculis non parva viatica secum,
Exiguum, lepida forma, lepidumque libellum.
Hunc legit, inque hunc sollicitis incumbit ocellis.
Atque ubi sat lectum est, claudit, gremioque locat, mox,
Arrepto scribit calamo. Non ulla lituris
Menda dedere locum, faciles fluxere lepores
Sponte sua, constatque sibi sententia sponte.
I, puer, et Balbo scriptas perferre tabellas,
I, propera. »Mittit Balbo Claudina salutem.
Me tibi donaram: pretii munuscula parvi
Nil ultra, infelix, habui. Tu vive, valeque. «
O Medici, Medici! Vobis en docta puella
Traditur, Anticyra caput insanabile tota.
Nunc servata diu Claudina silentia rumpit,
Et Pholoen, Pholoesque benigne affatur amicos.

Previous page

Next page