Munera grajugenûm: praedas aurumque Lucullus
Adcumulans Asiae: Pompejus funere flendus:
Et Caesar lauro cinctus: nitidaque corona
Augustus fulgens: acie Germanicus ipsa
Clarior, ast omnes augusto sanguine creti.
Titus amor patriae, toto celeberrimus orbe:
Caesareique duces regalia sceptra tenentes.
Quae rerum species? nova quae spectacula scenae?
Ast ascende precor, sancta venerando senecta,
Ferrea porta 26 patet: cochleae pars altera sursum
Qua gradibus ducit summas conscendere cellas.
Incolit has sedes Diocles, cum floribus aestas
Exornat late campos, et flamine dulci
Eurus permulcet jucundas leniter undas.
Qualis adest oculis prospectus utrimque tuentis,
Vel mare velivolum videat, scopulosque remotos
Messibus aut flavos agros, oleaque virentes!
Porticus hic spectat surgentis lumina Solis,
Quo juga protendit mons Aureus, altaque monstrat
Culmina cum sylvis Bebiusque, et saxea terga
Albius, arctoi quassatus turbine venti.
Arboreas inter plantas olusque virentes
Hortus jucundos subter diffundit odores,
Hortus delicium Dioclis, sua grata voluptas.
Ut gaudet quoties flores ipse inter et herbas
Ambulat! Ut felix placidusque et fronte serenus
Adridet! sed cor curis vexatur acerbis,
Cladibus ingeminat curas, tristesque dolores,
Conscia mens scelerum torquet sibi viscera et angit:
Vana quies vultu frustra bella intima pellit.
Altera quam premimus nunc porticus imminet orae,
Brachiaque ostendit colles, et florida Olynto:
Longa Pharus dives pecorum, vel fertilis Issa.
Quo caput occiduis nubeum submittit in undis.

Previous page

Next page