Et diros rectore novo lenire dolores
Magnanimae terrae, magnumque Kukuljević almis
Praeponi Illyridum Musis. Sic volvere Parcas.
Heu video fatis, longos gestire nepotes,
Quos tulit atque feret saeclis ventura propago
Illyrico quondam claro de sanguine natos.
Quam bene de tenero manantia pectore vota,
Gaudiaque, et nitido stillantes lumine rores,
Ac memori ardentes pietate in cordibus arae
Tanto conveniunt homini. Sed vade per auras."


Dixerat. At genitus dissolvere magna parabat
Jussa patris. Zephyrosque vocans talaria primum
Aurea dat pedibus, pennas galeaeque comatae,
Atque humeris alas nectit, quibus aera magnum,
Sidereis seu posce viis, seu turbida supra
Aequora, seu terras, findens commissa resolvit.
Virgam deinde capit: pallentes evocat Orco
Hac animas, tenebroso alias detrudit Averni
Flumine, datque adimitque leves de corde sopores.
Afflant dehinc Zephyri, et liquidas descendit ad auras.


Interea Divi, Illyridum quos alta creavit
Patria et immotos coelum Superosque tueri
Jusserat, immanes iamiam cessare labores
Dum memores veteris cernunt telluris, et amplis
Illyriae campis pictos reviviscere flores,
Agrestique novos calamo resonare parentum
Arte modos; viridi fidas dum valle reducit
Pastor oves, teneras lento vel colle capellas;
Undique dum saxis reboant et montibus almi
Illyrides ac Illyrides vox icta cavernis
Bis redit, et resonans nitidis renovatur in auris;
Dumque sua abstergunt lacrimantia lumina Musae

Previous page

Next page