Cernere erat Cilicum sex mille hinc pone sequentum,
Gens adsueta vias populari, et vivere rapto,
Cui mos est gladium clavumque, et spicula ferre.
Qui Iordanis aquas potant, deguntque Idumeâ,
Osmano innumeros equites misere volentes: 145
Quisque habilis torquere hastas, iactare sagittas,
Pene carens habitu, firmo nec robore praestans,
Falso heros, vero sed nomine latro scelestus.
Millia multa Arabum, nullâ qui sede morantur,
Iuxta aderant, adsueti agros vastare rapinis, 150
Et furtim potius, quam vi subducere praedas.
Longius hinc caelum curvari ubi cernis in arcum,
Agmina multa virûm Princeps huc egit Amidae,
Flectere equos docti renitent fulgentibus armis,
More ducum undantes gestant in vertice cristas! 155
Hi laudem soli pepererunt signa sequentes
Invidi Dilaveri in certamine diro,
Contra aquilam arctoam qui audentior iret in hostes,
Coniugis effigiem suspensam ad colla ferebat.
Hunc regis nato Persarum victor ademit 160
Oris ob egregiam speciem, nec deserit umquam,
Quin etiam caeco retur deceptus amore
Fortunam hanc adferre sibi, et ceu numen adorat.
Odrysii iecit dux sese in stagna cruoris
Sarmaticas acies inter, rapuitque recurvo 165
Ungui aquilae lunam, signum fatale, bicornem.
Pro queis promeritis, Husseno a munere abacto,
Imperium ut regeret, Caesar mox sustulit illum.
Nec procul Armenii densos posuere maniplos,
Alipedes ducunt, macro qui corpore praestant; 170
Arcus et plenas gestant post terga pharetras,
Dextrâ Indos calamos, praefixa et cuspide longos.

Previous page

Next page