Me mala dura premunt, aevo mansura perenni.
Addere plura etiam cupit, ast hinc bellica virtus,
Illinc castus amor menti nova suggerit orsa.
Sic monet illa prior, vindex ut praelia tentet. 80
Auxilium a lacrymis bellatrix inclyta, poscis,
Quum tua fulmineum distringit dextera ferrum?
Tu, cui laudis honos stimulos adiecit acutos,
Irruere in colubros ausis, dirosque leones,
Dum tuus in duro tabescit compede sponsus, 85
In luco flebis, simplex ceu foemina agrestis?
Et quando est satius caput obiectare periclis,
Sponsi quam teneri pro libertate parandâ ?
At tua vis ubinam ? iam iam expergiscere, vinci
Nescia si pridem, totas nunc exere vires. 90
Proque tuis lacrymis fluat hosticus undique sanguis,
Pelle, invade, urge, ferro populare, vel igne.
Dextrae qui vigiles, quaenam ardua valla resistent?
Tartareas valido superares robore portas.
Horrens castus amor saevi discrimina belli 95
Ipsi mentem aliam versando talia suadet.
Byzantum ire puras iuvenis tam foemina, et armis
Instructa, eripias, languet quo carcere, sponsum ?
Quo ruis at praeceps? vomeres si gutture flammas,
Hostiles acies soli haud superare daretur. 100
Armis incessens necquicquam fessa labores,
Ulli quin fueris visa, ac audita propinquans.
Diruere haud poteris sublimia moenia turris,
Illuc transvolites nec fas est alite pennâ.
Ut vi illum eripias, maneas ne inclusa, caveto. 105
Ah ne depereas primaevo in flore iuventae!
Est tua vita illi propriâ nam curior ipsâ :
Ni mox morte tuâ vitam sibi demeret ultro,

Previous page

Next page