Illa ideo moeret, patris at mandata facessit.
Eximiae formae cedit pulcherrima quaeque, 110
Auricomo ut soli lucentia sidera cedunt.
Flavos dat crines diffundere lenibus auris,
Fronte gerit vario textam de flore corollam.
Lucifer exoritur, pandit si lumina blanda,
Lilia mixta rubent amaranthis ore venusto, 115
Et rosa purpureis effulget picta labellis.
At niveo tegitur velamine pectus eburnum,
Incessuque refert choreas, et lumine solem,
Hinc calicem pandunt flores, quos carpere gaudet
Culta per arva manu, sociis comitata puellis. 120
Assurgunt iuvenes, nymphas atque orbe rotundo
Saltantes cingunt: medius Radimirus avenâ
Sic canit, ut ludos hilaret plaudente coronâ.
Nymphae, pulchra cohors, queis vultum aurora colorat,
Argutas nostris vestras coniungite voces, 125
Laetis carminibus vitam et celebremus agrestem.
Pulchra cohors, dulces modulemur arundine cantus,
Diffugit heu volitans tempus, simul atque iuventa.
Ante hyemem hinc alacres aetatis vere fruamur.
Cunctandum haud vobis, aurati fronte capilli 130
Canescant donec, minuatur lumen ocellis.
Vestrum quaeque capit primaevo in flore iuventae
Gaudia, et hinc nacto voti fit compos amore.
O fortunatos, omni ac ex parte beatos,
Queis fas est aevi viridantem carpere florem, 135
Obtinet alter ubi, quod mutua poscit, et optat
Lumina quodque ferit, non longe a pectore distat!
Par desiderium geminos quum iungit amantes,
Alter in alterius ducit sua tempora vitâ.
His dictis siluit Radimirus: turba choreas 140

Previous page

Next page