Proque ducis sceptro pastoris sumere virgam,
Nec sat me caris proprio mage lumine natis,
Cunas ut quondam, dein muta parasse sepulchra,
Expers quin visu, senio confectus et aegro
Tristitiae in barathrum natâ nunc mergar ademptâ? 305
Suncianizza ubinam es mea dulcis filia! quonam
Illa tui fugit vultus iuvenilis imago?
Quis mihi te rapuit brutis crudelior ipsis?
Cuinam tam miserum liquisti filia patrem?
Surda meis ideo precibus mors dira fuisti, 310
Ut tali exitio mea caeca senecta periret,
Ista senecta gravis, tristique simillima morti
Te sine, quae fueras vitae spes una superstes,
Amisso imperio, natis et lumine caro?
Sic frustra queritur senior, nam turba puellam 315
Longius abducit, nullas curatque querelas.
Suncianizza riget, pallet formidine muta,
Sensibus eripitur, nulla et suspiria ducit,
Effusi lacrymosa volant circum ora capilli.
Haud illa incedit, gestatur mortua pene; 320
Sed vigor ut rediit, nigram viditque cohortem
Concidit ex animis, rursusque expalluit ore:
Reddita deinde sibi quaestus sic pectore rupit,
Versor ubi infelix, quae me vis abripit atrox?
Vitam cur hausi dilecta miserrima mater? 325
Quisve trahit captam nativâ a sede puellam?
E patris gremio nigris sum tradita Mauris.
Cuinam te liquit, dulcis pater, unica nata,
Quae tibi sollicito lenimen grande ferebat?
Quisve tuos poterit saevos mulcere dolores, 330
Praebere atque gravi columen, fulcrumque senectae
Caesarem ad eoum ducor captiva potentem,

Previous page

Next page