Eximere, herois qui laude extolleris altâ.
Virginei coetus solemnia festa rapinis
Ne sine turbari, celebras quae in sede paternâ.
Nobiscum at metuis campo concurrere aperto,
Victorem Osmanum vincant ne forte puellae. 145
Deprendi hinc, sociae, nullam timor occupet anceps,
Desiliamus equis, iuvat hîc requiescere in umbrâ.
Sic virgo eloquitur minitans, et gaudia carpit
Osmanum ulcisci, sibi quod nunc contigit uni,
Omnes desiliunt, manibus post terga revinctis 150
Captivae lugent, immiti corde puellae
Plantarum ad truncos arcto quas compede stringunt.
Post haec exclamat, istos penetrare recessus
Credendum haud quemquam, fas arma hic ponere saeva,
Et dum sol medio resplendet fervidus axe, 155
Nos iuvat hîc vitreas ludendo nare per undas,
Et mora nulla omnes denudant membra venusta,
Lilia cana, oculis quae contegit invida vestis,
Queis nix, argentum cedit, Gangetica bacca.
Mersae undis tremulâ renitent, ceu sidera, luce, 160
Correptaeque undae, vivo velut igne, coruscant.
Litora laeta virent, florescunt gramina circum,
Curvant in riguum plantae virgulta fluentum,
Illa quod amplectens rapido delabitur amne;
Crispos haec crines auratum flectit in arcum, 165
Udos illa tenet per lactea colla solutos.
At Socolizza alias specie supereminet omnes,
Aurora ut fulget, medio et sol aureus axe,
Naiade candidior, niveoque adparet olore.
Amne natant, tenues ludunt dum crinibus aurae, 170
Virgineasque genas conspergit roscidus humor.
Sic olim sylvis venatrix Diva refulsit,

Previous page

Next page