Horrent terribiles visu, clademque minantur. 205
Certatim irrumpunt, seque urgent impete magno,
Exanimesque cadunt equitum, peditumque catervae,
Iam tormenta tonant, lateque incendia volvunt,
Densentur nebulae, seges ingruit horrida ferri.
Passim vulnificae volitant circum undique glandes, 210
Arma micant, flictu resonant hastilia, et enses.
Pectora transadigunt, capita et cervice revellunt.
Cunctaque humi sternunt, glomerantur stragis acervi.
Adsurgit primus medio in certamine Princeps,
Fulmineumque rotans ferrum natat amne cruento. 215
Vis inimica illum gladio impetit, omnibus ille
Obvius occurrens medios irrumpit in hostes,
Signa, viros, et equos caedit, prosternit, et urget.
Nec mora, nec requies, huc illuc volvitur heros,
Adcumulat strages, fugientibus instat acerbus. 220
Dux videt Osmanum, refugas qui ad praelia turmas
Impellit, queis nulla fides, quae haud iussa facessunt.
Mirari effigies reliquas pudor occupat illum,
Semet namque inter refugos agnoscit, et haeret.
Admonet interea Sborovskum nuncius ipsum 225
Legatumque simul fas sese sistere Regi.
Rex sedet in solio, decorant quod pulchra tapeta,
Dextrâ Pontifices sidunt, proceresque sinistrâ,
Ad latus at patris Princeps stat sede nitenti.
Ingens prodigium! perhibent ceu scripta vetusta, 230
Olim unâ gemini fulserunt aethere soles,
Nunc in Sarmatico stupet aetas nostra senatu,
Ut mundi soles, Regem natumque micare.
Regali hinc solio demissâ fronte propinquat
Legatus, spectans Rex quem excipit ore benigno, 235
Significatque manu, sedeat quâ parte, sedetque.

Previous page

Next page