Arma inviti omnes capiunt, nunc opprimit aestas,
Frigora dura nocent, induti vellera serum 110
Foeminêa apparent, homines licet, indole et ore.
Nunc auro insignes, pretiosa et veste decori
Ad praedam alliciunt hostes, non proelia poscunt,
Corripiuntque viam terrâ si forte, marique,
Commoda quaerentes praemittunt ordine longo 115
Iumenta, atque trahunt magno cum pondere fruges.
Serica magnificis habitant tentoria pinnis,
Auratisque sedent lectis, in montibus esca
Grata illis pisces longinquo in litore nacti,
In pelago nemorum volucres multo aere coemptae. 120
Splendida festivis celebrant convivia mensis,
Amittant donec sensus viresque bibendo :
Effusi in venerem molli lodice recumbunt
Per noctem, et violant naturae, iussaque legum.
Alter at armigeris, et multis cinctus amicis 125
Insidet altus equo, caput erigit, atque superbe
Despicit, herois se iactans gloria inani,
Totus in adspectu, verbisque sonantibus, idem
Verâ re nullus. Quoties hoc lumine cernens
Illorum, ut pecudes, turbam pepulisse fugacem 130
Unum e Christiadis praestanti corpore fortem,
Mox in equum insilui solus dux, miles et unâ,
Exosus probrum, temnens, et quaeque pericla,
Ad reditum hos revocans illis sum damna minatus,
Namque erat in votis ulcisci dedecus ingens, 135
Clamans, heu miseri ! quid vos formidine terret ?
Nonne homines illi? vobis non pectore corda?
Quo vetus Othmanidûm vis, atque audacia cessit ?
Pugnando melius foret ense occumbere stricto,
Quam sic expertem laudis profundere vitam, 140

Previous page

Next page