Ut quondam evenit, funem quum pocula tectum
Captivo attulerant, quo nigro e carcere fugit. 110
Insidias metuens, quas tendere crimine turpi
Μοs est captivis, vitare has ipse volebam.
Ceu pietate actus, fratrem soletur ut ille,
In turrem monui descenderet absque timore,
Limine transgresso propulsum tempore eodem 115
Aerea cardinibus revolutis ianua clausit.
Ingenium, atque fidem RISVANI laudibus effert
OSMANUS, sprevit qui ditia dona, precesque,
Officium functus, quod Caesar credidit illi.
Hinc iubet educi captivum carcere utrumque, 120
Et mora nulla illos se coram sistere laetos;
At SOCOLIZZA superveniens adparet Amazon
Interea, armatae comites quam pone sequuntur,
Caesareum accedens solium sic ora resolvit.
Maxime Rex regum, mundi quem regna verentur, 125
Diruere in verbo potis es qui obstantia quaeque,
KISLARI monitu hîc adsum, tua iussa facessam,
Meque impellebat vis imae ut torrida flammae,
Quadrupedi illa meo pernices addidit alas.
Impera, uti placitum, parebo subdita iussis, 130
Viribus atque auctis velox, quo duxeris, ibo,
Eoos lubeat seu debellare rebelles,
Armis in reliquas mundi aut discurrere partes.
Me densae haud acies terrent, nec monstra ferarum.
Et patiar quacumque iubes animosa labores, 135
Vitae, sit quodvis, discrimen adire parata,
Odrysii imperii famam, cultumque Maconis
Longinquas tantum capiens extendere in oras.
Perculit his dictis OSMANUM invicta virago,
Illius atque novis succendit pectora flammis. 140

Previous page

Next page