At dubito, an potior pro crimine poena severa,
Sit veniae an munus, mitis quam gratia donat. 110
Abluere haud dextram potis est prima unda cruentam,
Germine secta novo crescenti pullulat arbos.
Prona malis audax, humano sanguine foeda
Belligera haec acies turmatim gliscit in horas.
Dum caput horrifici timeo pede conteris anguis, 115
In te hic ne vertat sinuosae verbera caudae.
Porro ingens damnum, magno in discrimine rerum
Devinctis careas fidis si corde ministris,
At me sollicitat maiorum cura malorum,
Crebro magna parit nam incendia parva favilla, 120
Perdere pauca iuvat, si perdere cuncta timendum.
Ut partem servet, merces in caerula iactat
Sic nauta: effuso nostro si sanguine vulgus
Explerit rabiem, levis haec iactura, ministros
Invenies alios parili tibi pectore fidos. 125
At contra in praeceps populo insurgente rebelli
Si ruat imperium, casu quis vindicet illud?
Evenere prius ni talia, mira videntur,
Temporis at lapsu, meminit quae nulla vetustas:
Sic strata interdum cautes via panditur inter, 130
Et iacet esca avium sylvâ leo tectus in altâ.
Prisca novos casus haud raro saecla tulere,
Propositum exemplar queis emicat utile nobis,
Totque ferent casus sic tempora nostra, datura
Venturae exemplum genti, lumenque perenne. 135
Nam memores fasti referunt ut coepta vetusta,
Sic nostra enarrent venturis gentibus orsa.
Te reor haud ausit vi factâ incessere miles,
Densa cohors aliter te fida tuebitur aulae,
At contra erumpet vis quaenam unita rebelles, 140

Previous page

Next page