Quae vix auditis medius stipante catervâ
Audax consurgit dicturus verba Dautes,
Mente animi volvens horrenda, et tristia, mundus 15
Imperiumque ruant, poenas dum sumat acerbas.
Irâ, odioque ardens, furiisque agitatus iniquis,
Sese proripiens, flammata et lumina pandens,
Fulmen uti rueret, clamavit voce tonanti.
Tot mala, tot caedes, violentas atque rapinas 20
Fortes usque viri quonam patiemur inulti?
Eia agite, haud etenim cunctantes ulla salutis
Spes manet, ipse adero coepti dux, atque minister.
Frangite serviles, stringunt quae colla, catenas.
Quidnam consulitis, coetus quo tendit et iste? 25
An puer hic donec nos omnes cuspide perdat?
Qui virtute carens, ventorum ut flamina spirant,
Volvitur huc illuc, sibimet nec conscius ipsi.
Inconsultus agit, legumque oracula spernit,
Rectos quique viros odit, sequiturque scelestos. 30
Tres habet uxores, quarum correptus amore,
Caesar uti haud regnat, servi sed nomine gaudet.
Captus avaritie nummos magis aestimat auri,
Quum proprium, atque suae generosae pubis honorem.
Si quando rediit subiecto victor ab hoste, 35
Militiae adiunxit quis non nova munera Caesar?
Othmanidum o Princeps, reliqui et sua fama nepotes,
Cernite, delectas acies quâ mente feroci
Torqueat Osmanus, spernens mandata vetusta,
Atque morituras trahat in discrimina belli, 40
Esuriem terris, per caerula vasta sitimque,
Et frigus nudas hyberno tempore passas.
Heu meminisse dolet, quotnam, nondum excidit annus,
Turcica Sarmatico ceciderunt agmina ferro:

Previous page

Next page