Tunc ait Aga suis: “Iuvenes, obeuntibus istis
Omne tributum obiit; vitam vos reddite vulgo,
Ut mihi pro vestra servetis parte tributum.”
Tum peioris heri servi nequam arripuerunt 475
Saeva flagella; dehinc ab equis cito desilierunt
Vulgus adorturi tristi fere morte peremptum,
Ut miserum in lucem revocarent vulgus ab Orco.
Lora flagellorum a dextra vibrata perita
Per sensus auras expertes sibila tollunt, 480
Et triplex mordax illorum dens cruciatam
Et surdam carnem corrodit: sanguineosque
Progenerat fontes; si offendit dextera sueta,
Serpentes atros tum dirus in artubus istis
Caeruleis pingit, sub eo dum victima languet. 485
“Eia age, surge cito, vulgus, propago canina!”
Turcarum resonat magnis clamoribus aether.
Fortior effetas compulsus verbere vires
Colligit et pedibus fractis innititur aegre;.
Debilior sicut per somnum fine carentem 490
Et detestandos clamores percipit aure
Et sensu capiens violentum calcar acuto
Semianimem vitam revocat, vix vixque movetur,
Per campum reptat: lacrimosum est hoc documentum
Postremum cornu solum resonare sepultos 495
Ac in iudicium compellere non modo posse,
Cum faciant eadem nunc ac hic terna flagella.
Et miseris, quorum manat de corpore sanguis,
Qui tristes serpunt ad magnum papilionem,
Aga furore ardens velut horrida bellua rugit: 500
“Eia age, vulgus, opus tibi sit conferre tributum,
Aut graviora tuum tergum mox flagra secabunt.”

Previous page

Next page