Quę tibi torpentes ignauia fluxit in arctus?
Quae te paulatim uictrix lasciuia totum
Vindicat? Vsque adeone tuam patiere iuuentam
Imbelli torpere sono? Languescere nunquam
Cessabis monstris muliebribus? Vsque perennis
Desidiae reus esse uelis? Quin protinus omnes
Pruritus ualuisse facis, tentigine tanta
Ac scabie et morbo ne tu miser usque labores?
Sic, puto, sic semper laxabere, sicne fatisces
Perpetuum? Quin tu subito colliria poscis
Et patulam opturas medicato uellere frontem,
Aut pice rimosas et hyantes obstruis aures,
Seu tu Dulichia mauis surdescere caera,
Quando aliter tetras, Acheloia monstra, uolucres
Infęlix Siculique latus transire profundi
Haud impune potes? Quod ni, Mariane, dolosae
Hoc lenocinium uocis pestemque canoram
Effugis, Aethnaeis scopulis saxoque Sicano
Surdior, allectus cantu dulcique ueneno
Syrenum et captus iucunda fronte peribis,
Vt qui Sardoo moriturus ridet ab ictu.
Quod si consiliis aperire salubribus aures
Forte meis praestat nec uatem surdus obaudis,
Irritamentum pruritus ocyus aufer
Segnitiemque tuam cytharaque aegrescere inerti
Foemineis parcas monstris, nec te mihi scurram

Previous page

Next page