Paullatimque aboles radicitus indole prima
Quos docuit mores sanctior unda pios,
Inque nouam rabiem gaudes et sponte propinqui
In tempestates degenerare maris?
Hinc, uelut Aeolio Boreas animosus ab antro,
Dilaceras nostrae carbasa tenta ratis;
Nominis usque adeo pertaesum est meque fatigas
Durior o quouis, Pausa, labore mihi.
Quid tamen immitem querimur? Pellacia damno est,
Tetrior illecebris nulla procella tuis.
Nec mage Syrenum cantus laetale uenenum est,
Nec qui Sardoo risus ab angue uenit,
Nec te praetenta fallacior hamus in esca:
Haec tua sunt uirus dulcia mella meum.
Hinc mihi te rabidis praestat saeuire procellis,
Neue meae fias aura secunda rati.
Quin et Vlyssaea iuuat obsurdescere caera
Ne capiar blanda uocis ab arte tuae.
Laetalesque cibos quibus escor et omnia certum est
Raetia tendendis prompta cauere dolis.
Siue opus, auctores oculos mihi criminis huius
Effodiam, tanti semina prima mali,
Siue ueneficiis purgabile pectus amaris:
Vt ualeam, quae non tetra uenena bibam?

Previous page

Next page