Sic agor infelix nullo non saucius ictu
Parsque meae mentis uulnere nulla uacat.
Nec satis est, tumidis addit ludibria uerbis
Vt uacuum telis lustrat utrunque latus.
Nanque ait: »O nostri contemptor maxime regni,
Obprobrii discas esse poeta tui.
Iam frustra cupies uersus mollire seueros
Atque humilis fies conditor ipse soni.
Saepe Tibullaeo solabere uulnera cantu,
Veronę ignotus nec tibi passer erit;
Solus et antiquum mirabere saepe Philetam
Laudabisque mei carmina Callimachi,
Nec nisi uesano quaeres fomenta dolori
Cum tibi deciderint nomina magna, miser!
Armorumque acies et Martia bella ualebunt:
Fulmineosque ignes et mea bella canes.
Sero quid sit Amor iam te didicisse pigebit,
Flauia cum uires auxerit una meas.«
Tunc ego: »Dux toto qui solus ab orbe triumphas,
Fulminis oblitum qui facis esse Iouem,
Ne, rogo, saeuitia uictricem pollue laurum:
Iam tibi seruatus gloria maior ero!
Vlterius ne me, tantis ne perde sagittis:

Previous page

Next page