Neue diu longae patiamur taedia uitae,
Haec mala sunt quouis excutienda modo,
Siue loci spatio, uel iniquae tempore uitae,
Siue erit angores soluere morte meos.
Sin responsa dabit placido mihi Flauia uultu,
Si ueniet quouis empta labore mihi,
Non erit in terris felicior ulla uoluptas,
Vlla nec in terris gaudia pluris erunt,
Qualia nec solio Cyri, nec mercibus Indis,
Mutarim, aut opibus, diues Erythra, tuis.
Nam mihi quid prosit preciosi massa metalli,
Aut quae Milesi lana colore rubet,
Si patienda mihi longae iactura repulsae,
Quem poterit dominae parua necare mora?
Ergo tuo semper uultu pendere uidentur
Aduersa et pariter prospera fata mihi.
Aetherea nec luce magis nec nectare caeli
Quam pasci ex oculis, Flauia, posco tuis.
Te solam intueor, tibi seruio deditus uni,
Te solam ante omnes noster Apollo colit.
O tecum liceat soles numerare beatos
Signandosque nota candidiore dies!
Seu uenies tacitis furtim confisa tenebris,

Previous page

Next page