Dispereat quae nos uicinia perdidit et quae
Proximitas tanti criminis una rea est!
Haec nos dissoluit fidosque alienat amicos
Disiunctisque procul mentibus esse facit,
Dissidium et tanti diuortia fecit amoris
Qui nos debuerat consociare locus:
Ryphaeos quod si coleres nigramue Syenen,
Esses diuerso proximus orbe magis.
Scilicet hoc tecum uixisse diutius una,
Hoc mihi uicinum rus habuisse iuuat.
An nisi colloquia et uitae commercia tecum
Intercessissent mutua, tutus eram?
Iam desiderio grauius me copia perdit,
Offendor ruris proximitate tui.
Vtque attrectati nimium difflantur odores,
Nec rosa, nec durant lilia tacta diu,
Sic amor atteritur longo saciatus ab usu,
Et citra luxum gaudia sola placent.
Quid mirum, si me fastidis, pessime, si nunc
Surgit ab admonitu nausea multa meo?
Consuetudo uetus et gratia prodiga peccant,
Peccat amicitiae copia longa meae,
Et bilem et stomachum et nostri tibi taedia fecit
Qui sese nimium noster abusus amor.

Previous page

Next page