Nec renuis spurcum turpiter empta latus,
Vlcere nec foedo manantia labra recusas,
Viscanda et labris usque fouenda tuis.
Heu, quorum abstineant tactu coruique lupique,
Quae facerent auidis tedia uulturibus,
Nec bilem aut stomachum faciunt tibi, nausea surgit
Nulla, nec infandae pestis Auerna times,
Nec mala morbosi uitas contagia menti,
Quod uitium instillat uirus in ossa nouum,
Dira peregrino quae fluxit ab orbe Mephytis,
Mentagrae aut nullum quod, puto, nomen habet.
Obscoenis olidum tanti est coluisse lupanar:
Nam procul haec uita caelibe pestis abest.
Tu tamen, heu, precio quondam mea regna pusillo
Deliciasque auro prodis, auara, meas!
Hunc mihi riualem praefers, cui stigmata mille,
Mille cicatrices, ulcera mille uides?
Hunc potes amplecti? Nec te miseretque pudetque
Aut formae aut famae, stulta puella, tuae?
An tanti est quicquid terrarum possidet orbis,
Exiguae nedum, uilis aceruus, opes,
Vt tua deuoueas miseranda tot oscula, cuius
Deuoueat tactum si qua puella sapit?
Attamen et labris lingua insertatur anhelis,

Previous page

Next page