Socratico pendes an numine? Siue superbus
Pythagorae ritu nobiliore siles?
An Christi exemplo gaudes meliore? Nec ulli
Vt scribas, quanam relligione facis?
Quod decus egregium, quae laus operosa uidetur?
Nam tua non certe est desidiosa manus,
Nec celeres ducat fęlicius ulla figuras,
Si modo scribendi munus obire uelit.
Sed uelut archanae timeas penetralia mentis
Prodere et occultae mystica sacra deae,
Sic tacitos animi sensus signare recusas
Et tua conscriptis credere uerba notis.
Ergo quis in uitium tam rara silentia uertat?
Quis, rogo, desidiam dogmata sancta uocet,
Aut tumido insimulet fastu, aut obliuia fingat,
Deneget aut curis ocia parua tuis?
Nam tua quae fuerit, studiose, industria semper,
Pomponi, quae non bibliotheca docet?
Quae regio nescit tanti noua dicta poetae?
Quae magis in toto claruit orbe manus?
Cuius inexpletos debent tot saecla labores,
Rursus in antiquum pene reuersa decus,
Quae ueteres libros et tempestate comesos

Previous page

Next page