26. De quercu, lilio, aquilis et oraculo ad Iulium II. Pontificem Maximum
Aegra ministrabat populis alimenta uetustis
Chaonis antiquo silua superba Ioue;
Nunc meliore Iouis censetur numine nostri
Quercus et aethereo nectare plena fluit,
Proque suis aquilas gaudet iactare columbis
Turbato dociles fulmina ferre Ioui,
Accumulantque decus noua lilia flore perenni,
Lilia purpureis conspicienda comis:
Nanque interflorent sociis intersita conis,
Arboris et floris certat utrinque decus;
Ergo intermixtis quercus decorantur ouantes
Floribus et cingunt pontificale caput.
Nec solum in terris uictoria tanta triumphat,
Axe sed aethereo querna corona sonat,
Quae modo tot ciues compensat ab hoste recaeptos
Et celebrat capiti reddita membra suo.
O lili, o sociae feelicia foedera quercus,
O rerum feelix copula parque fides,
O foelix ales, qui frondibus usque beatis
Pasceris et cono surgis in astra pari!
Spes uotumque poli, uobis auctoribus »Io!«,
Mundus »Io,« magna uoce »triumphe!« canet.
Nec modo liliolis querni decorantur honores,
Sed licet auguriis scire futura piis;
Nanque canit praepes rostro crepitante Tonantis
Nullaque praemonuit certius augur auis:

Previous page

Next page