Nec satis ingenii confidere robore possim,
Nec sperem meritis carmina digna tuis,
Simque puellares pro tempore dicere flammas
Aptior et querulas sollicitare fides
Quam uidear dignus tantis et idoneus actis
Et par pro titulis esse poeta tuis.
Nanque dehortatur nugas tua fama minores,
Territat et lusus gloria tanta meos.
Meque Ladislaui probitas, prudentia, uirtus
Obruit ingenio non capienda meo.
Non tamen haec aetas mea detrectaret et huius
Grande recusaret summere molis onus,
Vt cupio, nec te mea Musa refelleret, essent
Ocia si Musae quantulacunque meae.
Sed mea, ceu uariis pinus iactata procellis
Quaeque indignanti naufraga fertur aqua,
Nunc his nunc illis mens uoluitur anxia curis,
Fluctuat et multis irrequieta malis.
Fluctuat et fatis male contristamur iniquis,
Nec nostrae aspicio sidera dextra rati.
Accumulat tantos coniunx miseranda dolores,
Quae mihi primaeui floris adempta fuit:
Cuius morte mea mutarim funera, cui non
Ad Stygios amnes deprecer ire comes.
Ergo alios aliis nectit Fortuna labores
Ne quando miseris non sit acerba modis.

Previous page

Next page