P. Nardinus Celineus ad Federicum Chrysogonum
Accipe, Chrysogone, antiquae lux aurea gentis,
Cuius in arcanis omnia pulchra latent.
Ingenii, quos ipsa tui admiratio fecit,
Iudicii versus accipe queso mei.
Ecce tibi (fateor) Petosyridos inclyta fame
Cedit, et Hypparci est gloria facta minor.
Tu sortes hominum, fatalia sidera ¹⁰⁷ cernis
Acrius, et verax inde futura canis.
Uraniam solus, divina mathemata solus
Percipis, et radio singula quaeque notas.
Euclidem superas, geometrica dogmata nemo
Te melius tenuit, nec tenuisse potest.
Progressus natura suos tibi dedita pandit,
Atque per ignotas consulit ire vias.
Pythagorae sacros numeros, quibus omnia nectis
Sese multiplicans ordine prima monas.
Et res in propria discernis origine cunctas
Ideasque omnes et Iovis ora vides.
Principio causas rerum deducis ab uno,
Atque priora sciens posteriora doces.
Clam te nil Superi coelis operantur in altis
Et nihil inferior te sine mundus agit.
Nos autem segnes animi caligine mersi
Longius a tanti luminis orbe sumus.
O, vir summe, virum qualem non protulit olim
Graecia, doctrinis famigerare suis.
Pauca fero: quis enim cumulate dixeris artes?
Aut quibus excellis dona superba deum?
Quod superest oro ne dedignere poetam
Versibus his laudes concinuisse tuas.

-- --