97.
In Christi nomine. Anno ab incarnatione domini nostri Jesu Christi, millesimo centesimo
septuagesimo sexto, inidictione uero nona. Regnante domino nostro Manuele sanctissimo
inperatore et in sede beati Domnii presidente domino Rainerio, uenerabili archiepiscopo,
et in ciuitate Spalatina existente comite Martino, et in buccaratu Miche filii
Predani hoc actum est. Cum instantis temporis omnia sint momentanea et
transitoria et queque dilapsa nullum ulterius possint habere recursum, congruum ualde ac
laudabile fore asseritur, ut quecumque sunt digna memoria, ea
sollicitudine et cautela priuilegiis annotentur, quod presentibus fidem faciant, et pro
his que scripta fuerint, omnem ambiguitatem et errorem a cordibus audientium plane
remoueant. Eapropter ego Johannes sancti Domnii sacrista et procurator monasterii sancti
Petri de Gomai, una cum Roberto eiusdem monasterii preposito et cum iuppano Talmazo, et
cum consensu omnium fratrum predicti monasterii et de uoluntate uniuersorum parentum hoc
memoriale scribere fecimus. Factum est quod in prenominato tempore quidam
Sclaui Adrianiki, uidelicet Predanus scilicet cum parentibus suis Sclauis et quidam
Latini, uidelicet Jacobus de Aprizi, qui fuit eorum aduocatus, Dabrali
Cascarus, Prodanne de Cicla, Psaulus et Nicolaus de
Caloianni et omnes eorum parentes, insurgentes aduersus monasterium
sancti Petri de Gomai, ceperunt petere terras que sunt in loco
qui dicitur Stilpiza asserentes utique quod prenominate terre eisdem pro
suo parentatu pertinerent et hereditario iure ipsas possidere uolebant. Tandem uero ad
placitum deuenimus, et in presentia domini Rainerii uenerabilis
Spalatensis archiepiscopi et aliorum nobilium uirorum tam laicorum quam
clericorum, nomina quorum inferius leguntur, placitum habuimus hoc modo:
conquerebantur itaque predicti Adrianiki de prefato monasterio quod memoratas terras
sibi per uiolentiam et usurpationem retineret, quibus denique iuppanus Talmazo, noster
aduocatus, de uoluntate et mandato omnium
-- 228 --
nostrum ita respondit: Monasterium sancti Petri de Gomai a longis
retro temporibus sepedictas terras possedit, quas quidem terras Rossene
Moristicus prius donauit monasterio sancti Petri de Gomai
et post mortem ipsius Rossene Moristici, Petrus Slauus, filius eius, et Slauizo
auunculus eiusdem Petri Slaui prenominatas terras in sepedicto monasterio
confirmauit et eas in pace
13ro
et magna quiete hactenus possedit,
et quod a predictis uiris donatione et confirmatione prelibate terre nostro
manasterio fuerint tradite. Cartam confirmationis
demonstrauimus et in presentia omnium assistentium perlecta fuit.
Auditis igitur utriusque partis allegationibus et uisa carta confirmationis pariter, et
audita ratione ac iuistitia dictante dominus Rainerius uenerabilis
Spalatensis archiepiscopus iudicauit: quod ego Johannes sancti Domnii sacrista et
procurator cenobii sancti Petri de Gomai et iuppanus Talmazo, predictam cartam
confirmationis ueram esse, iuramento firmaremus et terre sepedicte, sicut prius fuerant
date et confirmate predicto manasterio ita essent in perpetuum, et eas in
omni quietudine ac sine molestia possideret ammodo et usque in seculum. Sic autem
prefate terre describuntur et terminantur: ex parte boree est mons, ex
australi parte incipiunt a Stilpiza descendendo usque ad magnum lapidem qui est supra
fontem et ab illo lapide descendendo usque ad mare, ex occidentali uero parte sunt terre
de Serrecla continue istis terris incipiendo a prefato monte usque ad mare. Huius autem
placiti pro prelibatis terris duo fuerunt dati pristaldi: Dabre,
uidelicet filius Ottoli et Alexander seruiens domini Rainerii uenerabilis
archiepiscopi. Huius autem rei isti sunt testes, inprimis Duimus,
primicerius sancti Domnii, presbiter Radde, Micha de Mala
Uurata et Dragus iuppanus. Et ego magister Gualterius, communis notarius
huius cartule scriptor, testis sum.