Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
ARGVMENTVM Regum lib. II cap XIII. Ammon, Dauidis filius, uitiat Thamar, Absalonis sororem. Rex moleste fert. Absalon uocatum Ammonem in conuiuio interimit. Fugiens uenit in Gessur. XIIII. Ioab per mulierem Thecuitem placato rege reduxit eum in Hierusalem, ubi ille per biennium uitauit conspectum regis. Ioabi messem incendit. Rex exoratus Absalonem ad se uenientem osculatur. XV. Absalon affectat regnum. Dauid fugit. Cliuum oliuarum flens ascendit. Chusum misit, ut iungatur Absaloni et Achitophelis consiliis obstet.
Lib. X
Iustitię cęlestis opus quem pęnitet, illi Protinus ęternas pro crimine tollere poenas. Ast ita, non alias. Aliis delicta piare Suppliciis penitusque nihil dimittere inultum, [ERROR: no link :] Mala passus Dauid pro crimine Quicquid peccatur. Nunc ergo, qualia Dauid Sit mala perpessus pueri post fata, docebo. Ne quicquam uacuum fando docuisse putetur [ERROR: no link :]Inuocatio Nathanus uates. Tu me, diuine, canentem, Spiritus, ętheria cęli delapsus ab arce Dirige per ueteres optato tramite fastos, Non quos Pierides, nec quos dictauit Apollo Gentibus infidis, sed quos meliore relatu Veridicique magis nobis cecinere prophetę. [ERROR: no link :]Thamarim adamauit Ammon Thamaris una fuit forma pulcherrima regis Natarum, mater quam quondam chara Maacha Germanam pulchro generauerat Absaloni. Hanc ardere coepit totis affectibus Ammon, Ante omnes alia regi de coniuge natus. Hanc solam spectare miser, cęlare sed ipsam Intima carpentem coepit pręcordia flammam. Nam proferre pudor turpem prohibebat amorem Ipsaque uirginitas integrę intacta puellę Obstabat uotis et desperare iubebat. Sed stimulis urgere feris insana cupido Iam magis atque magis pergens, non nocte sinebat, Non requiesse die. Iam ferre incendia cordis Non ualet ęgroti: tacitus suspiria ducit, Stat, sedet, huc illuc errat secumque susurrat [ERROR: no link :]nota Amenti similis. Quid enim nisi uita furentis Immoderatus amor? Fuit illi sanguine iunctus [ERROR: no link :]Ionadab Ingenio prudente satis pręstans Ionadabus, Dauidis de fratre nepos. Qui factus amato Obuius Ammoni, faciem miratus et ora Demutata "Satin ualeas, charissime," dixit "Sisne satis sanus? Macies pallorque decorem Deformat uultus tristemque in pectore curam Indicat aspectus. Quid habes? Mihi dicito, forsan Opportuna dabo pellendi pharmaca morbi." [ERROR: no link :]Ammon Suspirans Ammon: "Non est medicabile nostrum, O Ionadabe, malum. Sed quid tibi demoror" inquit "Secretum proferre meum? Me Thamaris intus Vrit amor tenuatque iugi membra extima cura. At tu siquid habes, tanto succurre labori. Nam mihi siue mori est decretum siue potiri Virgine dilecta, frater licet Absalon illi Sit simul atque mihi." Miserans Ionadabus amantem Tam propenso animo iuuenem, tam mente procaci, [ERROR: no link :]Ioanadabi consilium perniciosum Hęc responsa dedit: "Iubeo sperare quod optas Te, nate Achinoa. Quoniam, quam diligis, ipsam In manibus tibi trado tuis. Aduerte, docebo Qui fieri id possit. Tetrius te finge ualere, Te simula ęgrotum multum lectoque recumbe Et gemitu testare grauem sub corde dolorem. Te uisum ueniet genitor. Diducito uocem Et dic: 'Oro, pater, ueniat fac Thamaris ipsa Et fratri obsequium pręstet soror, ipsa ministret Et pulmenta paret, manibus quoque porrigat ultro Vina cibosque mihi. Solet euanescere docto Sępe ministerio lentus de corpore langor'." [ERROR: no link :] In Ionadabum male consulentem Hos monitus, Ionadabe, dabas prudensque uaferque Iam tibi uisus eras? At non seruatur amicus [ERROR: no link :]nota Consultore mali. Finem prudentia rerum Metitur. Tunc coepta probat, quum mente sagaci Perpendens discit, qualis manet exitus illa, Nec suadere suis quod palpet curat amicis, Sed quod grata bonis factum commendet honestas, Quod ius fasque putat, quod denique profore credit. Thamaris ergo patris iussis compulsa penates Ammonis petiit pultemque cibosque parauit. Accedens ęgro proponit, porrigit, offert Solicitansque rogat, ne sumere differat escas, Languenti faciles illi pariterque salubres. Ille suos uultus auertens, tedia turbę Astantis tolerare negat se posse malignus. Ęstuat atque gemit. Quare discedere iussis Omnibus hi tantum soli mansere relicti. Ille manu ipsius pręnsa testatur amorem Improbus et, lecto secum concumbat in illo, [ERROR: no link :]Ammon uitiat Thamarim Eflagitat retinens et iam uiolentus inhęrens. Obstupuit miseranda nefas tam grande puella Seque trahens retro "Quid me sic opprimis?" inquit "Quod molire scelus, cognati sanguinis, Ammon, Oblitus legisque dei iurisque pudici Connubii? Sine me, sine me!" clamabat. At ille Luctantem toto contendit uincere nixu Et tandem uincit. Miseram sceleratus amator Germanam uiolat, ui uictus et ipse nefanda. Iamque expleta semel iuuenis damnata libido Exardens odio flammas extinxit amoris Et, quam tam cupide dilexerat, ędibus illam Exturbat, sibimet tunc indignatus, opinor, Ipsum flagitii quum conscia cura momordit. Illa abiit lachrymans et uirginitatis ademptę Deplorans tacito secum moerore pudorem. Nec tamen ipsa, suas postquam penetrauit in ędis, Se potuit retinere, graues quin moesta querelas Promeret et fratri fratris scelus Absaloni, Puluere sparsa caput tunicisque a pectore scissis Atque solo fixis oculis pudibunda, referret. Obstupuit factum tristemque exarsit in iram Absalon et tacitus, quanam ratione sororis Vindicet ablatum per uim uitiumque pudorem, Cogitat et nunc hoc, nunc illud mente uolutans [ERROR: no link :]Absalon consolatur sororem "Mitte queri," dixit "culpa est aliena puellę Vis illata probę. Stupratę damna rependi Non nisi raptoris possunt pro crimine poena. Solamen tibi sit non consensisse scelesto Et luctasse diu. Caro est uitiata, sed ipsa, Ipsa integra manes. Seruatur quippe pudicis Virginitatis honos, etiam ludibria passis. Rem tacitam teneas et dissimulare memento." His dictis sedata silet frenatque dolorem. Quanuis ora rubor suffundat, iussa facessit Incestumque tegit. Sed et Absalon, impia cordis Condere consilia adnixus, placabilis oris Monstrabat speciem succensaque felle tumebat Intus mens odii. Mitis tamen extima uultus [ERROR: no link :]Comparatio Signa benigna dabat. Veluti quum pruna caminis In mediis obducta latet, restincta putatur Ignea uis omnis penitus solique iacere Creduntur cineres, donec superaddita ligna Concepto incipiant alte fumare calore Et cęlata diu mittant incendia flammas. Sic indignati fratris grauis ira latebat, Donec seruato se promere tempore coepit. Venit et ad regem uulgato crimine rumor Atque illum multo tristem moerore repleuit. Rex tamen Ammonem nec uerbis carpsit amaris, Nedum supplicio post tanta piacula digno. Vsque adeo magno semper dilexit amore Ille Ammona suum, sibi primo germine natum. Ast odisse fuit satius. Fortasse paterno Ipse metu pręssus grauiter peccare caueret Sublataque mali causa, mala tanta secuta Non essent. — Dicenda mihi quę denique restant? [ERROR: no link :]nota Blanda nimis pietas et mollis cura parentum Plus ęquo audaces natos in crimina mittit Contemptumque sui. Stulta est dilectio charos Lasciuire pati et nullo compescere freno. Par amor inuidię est, quem propter plectere uitas Dilectos pueros, faciunt quum digna flagello. Hic sapienter amat, qui uerbere uindice natos Auocat a uitio monitisque informat honestis, Moribus exculti ut sint uirtutemque capessant. Ergo in tale nefas Ammonem pręcipitarunt Blandimenta patris, qui dum delicta rigore Persequitur nullo, magni sibi causa doloris Ipse fuit. Mollis natorum censor et ipse [ERROR: no link :]Helius sacerdos Helius antistes fuit olim et pendere poenas Iudicio iussus diuino perdidit omnem In bello sobolem solioque excussus eburno Exanimis cecidit. Translatum cęssit ab illo Pontificale decus. Tulit hęc punitor ineptus Helius in natos. Quanto grauiora merentur Hi, quicunque suis sunt ipsi exempla malorum, Pontificis sancti si sic punita refertur Sola leuis contra prauam correptio prolem? Inde per immensum Sol circumductus Olympum [ERROR: no link :]Bis ęstas Iam bis Oebalios curru contingere fratres Visus erat, iocunda noui bis tempora ueris Aduexisse suo foecundans arua calore. Absalon accedens tunc regem supplice uoto Et fratrum turbam ad conuiuia festa uocauit, Lanigeras tonsurus oues Balasoris in agro, Hic ubi diffusi uiridanti gramine campi Propter aquę ripas rapido torrente fluentis Florebant et lęta gregi dumeta ferebant. At curis regni Dauid remoratus abire Nequaquam se posse refert. Feruentius ille Instare, ut fratres saltem dimittat et ipsum Pręcipue Ammonem. Cuncti uenere rogati. [ERROR: no link :]Conuiuium Absalonis Egregias tunc ille dapes et uina pararat, Ille penu tota mensas cumularat agrestes. Discubuere uiri. Lusu conuiuia lęto Certatim exercent et iam magis ebrius Ammon Coeperat implicito uoces truncare palato, Vix aperire graues temulentę frontis ocellos Ac ueluti somno pręssus deflectere colla Nutantis capitis pronoque accumbere uultu. Absalon ista notat. Mox signum protulit illis, Quos ante instruxit, decernens cęde piare Atque cruore rei uiolatę stupra sororis. Viso igitur signo, gladiis conuiuia strictis Perturbant. Cunctis pariter pauitantibus unum [ERROR: no link :] Ammon interimitur Ammonem feriunt et mensas sanguine foedant. Ille solo lapsus misere deuoluitur imo Persoluens meritis commissa piacula poenis. Conscendunt mulos reliqui trepidante tumultu Et celeri repetunt Solymarum moenia cursu. Sed mage pręcipiti pręcurrit fama uolatu, Sauciat et falsis regis rumoribus aures: Illius occisos natos narrauit ad unum, Nec quenquam superesse patri. Perculsus atroci Erumna genitor nudauit pectora scissis Vestibus et moerens in terram corruit. Omnes Hoc ipsum fecere simul, qui forte sedebant Circa illum proceres. Ionadabus surgit et inquit: [ERROR: no link :]Ionadab regem consolatur "Haud uerum trepidus narrauit talia rumor. Salui aderunt omnes Ammonem pręter, ademptum Germani insidiis et fraudibus Absalonis. Ille quidem, memori uiolatę probra sororis Mente tenens, non est uiuum discedere passus Criminis autorem, pransum potumque peremit. In reliquis moderare tuo, rex magne, dolori." Vix ea fatus erat, summa speculator ab arce Aduentare uiros exclamat, peruia montis Ingressos properare gradum factisque propinquis Constitit esse ipsos, Ionadabus dixerat ante Quos esse incolumes, pręsagę lumine mentis Nondum uisa sciens. Postquam uenere, peremptum Lugentes fratrem moestis clamoribus ędes Implerunt. Magnos agit omnis curia fletus, Atria lamentis resonant. Rex ipse dolorem Vincere conatus siccis perstabat ocellis. Mox uictus lachrymis profusis ora rigauit Ipse etiam natique dedit pro morte querelas. Funereque exacto luctum de more diebus Non paucis tenuit. Genitoris fugerat iram [ERROR: no link :]Absalon fugit Absalon, a patriis translatus sedibus usque Ad Syrię regionis humum regisque penates Tholomai, Gessura olim dominantis in ora, Amiuiro genitore sati. Regionibus illis Exegisse procul tris totos dicitur annos. Dauidis iam longa dies molliuerat iram, Iam magis atque magis miti placabilis ore Esse uidebatur, Thecuites foemina quando, Magnanimi monitis uerbisque instructa Ioabi, Lugubres induta togas simulansque dolorem, Accessit supplexque illi sic ore locuta est: [ERROR: no link :] Mulier Thecuites ad Dauidem "Affer opem miserę, si qua est tibi, maxime regum, In miseros pietas! Tua nanque ancilla duobus Gaudebam natis chari post fata mariti. Hi dum rurantur (fraterno semper amore Inter se coluere prius, nisi tempore in isto), Nescio quid litis discordi uoce uicissim Versantes conferre manum coepere furendo: Ictibus alterius contusus concidit alter. Orba illo infelix curas solabar aniles Huius, quem uiuum seruarunt fata, salute. At tamen ecce omnis generis cognatio nostri (Me miseram!) insurgens, tristes nunc suscitat iras Atque hunc ad mortem pro fratris morte reposcit, Nequa mihi restent miserę solatia matri, Nequis sit reliquus, mea qui post fata supersit, Qui morienti oculos claudat, qui funera faxit Quique suos referat uerbis atque ore parentes. Aut tanto me tolle malo, miseratus iniquam Infortunatę genitricis in omnia sortem, Aut gladio me perde tuo, ne cernere cogar Vnica cognatis laniari pignora dextris." Dixit et humentes se tergere finxit ocellos Elata super ora manu. Miseratio regem Mouit et huic ipsi per summi numina regis Iurat facturum se mox operamque daturum, Istum, qui superest, nequis de stirpe suorum Lędat, nequis ei iam quicquam triste minetur, Seque autore ipsam cum prole superstite matrem Iam fore securamque metu expertemque pericli. Ex his ergo illi dictis audacia creuit Fandi quod uellet uocemque leuauit et inquit: [ERROR: no link :]Rursum mulier "In me igitur, Dauid, regum iustissime, mitis, In te sęuus eris? Nati dum fata perempti Vnius defles, pateris tam tempore longo Alterius uitam diuersas quęrere terras Atque uno amisso te uelle carere duobus. Sed quum nemo queat uitam reparare perempto, Huius qui superest, oro, miserere tuęque Consule fortunę. Longinquis exul ab oris Iam redeat fratrisque locum genitore iubente Impleat amissi. Gentem populumque fidelem Ille inter periit. Propior mors ista periclo est Ęterni interitus, in terra idola colente Quę cui contingit. Tali de morte fideles Errue nunc animas nati socięque cohortis Iudiciumque tuum, populo quod teste dedisti, Iuratus serua. Similem confingere casum Sors miseranda tui me compulit Absalonis." Dauid foemineę tunc mentis acumine captus [ERROR: no link :]Comparatio Non minus obstupuit quam uates ille Balamus, Israhelitanę uetitus maledicere plebi, [ERROR: no link :]Balam diuinus Quando asinam, qua uectus erat, proferre loquellas Audiit humanas, mutata uoce rudentum, [ERROR: no link :]Aquam in uinum uersam Aut hi, quis intra Galileę moenia Channę Cura fuit mensis festi seruire iugalis, Quum puris mandante deo fictilia uasa Implessent lymphis et iussi haurire, meracum Effluere aspicerent Bacchi mox inde liquorem. Ergo admiratus muliebris callida sexus Elloquia, hęc alio prolata autore putauit Et rogat, an illi suggesserit ista Ioabus Absalona uolens fidum de gente prophana Transferri ad patrias post longa exilia sedes. "Verum ais, o Dauid," respondit illa "Ioabus, Pro pulchro quoniam nimis anxius Absalone, Talia me iussit tibi dicere. Spiritus iste Diuinare tuus certe satis omnia nouit. Hanc tibi, credo, dei confert sapientia mentem, Vt secreta scias atque ut manifesta probato Discernas sensu. Quicquid decreueris ergo Iudicio, complere stude. Quum certa uoluntas Ista dei fuerit, non est obsistere tutum. Perfice, diuino quod iam promiseris ore, Atque ignosce mihi, simul ipsi ignosce Ioabo. Si meus offendit te quicquam sermo, coegit Suggerere hunc pietas, me dicere cura sequendi Ipsius imperium, per quem tua castra reguntur." Dimissa Thecuite pius rex ipse uocato Hęc mandata dabat ductori forte Ioabo: [ERROR: no link :]Dauid ad Ioabum, ut Absalonem reuocet "Ecce, Ioabe, tuis cędens, charissime, uotis, Compressi posuique animos, reuocetur ut ipse Absalon, admitto." Vultu lętante Ioabus Atque solo fixis genibus persoluere grates Solicitus fatur: "Multum tibi debeo, Dauid, Rex uirtute potens, clarus pietate fideque, Quod me militię primo dignaris honore, Nec minus in reduci tibi debeo, maxime, nato, Absalone tuo. Voti nunc compos in illo Quod permittis agam." Surgens penetrauit ad oras Gessuras alacer, regis dein tecta petiuit Tholomai et charum secum Absalona reduxit Ad patrias tandem sedes urbemque beatam. Nondum tota necis fraternę iniuria regi Exciderat languenti animo mentique repostum Viscera carpebat facinus iussitque redire Absalona suum, quas ante habitabat, ad ędes, Vt neque spectandum se regi prębeat ille, Nec uisum ueniat regem longeque facessat A facie uultuque patris, licet ipse decore [ERROR: no link :]Absalonis forma Corporis ante alios iret: mensura per artus Exęquata suos fuit illi, splendida forma Oris purpurei, niuibus certantia colla, Cęsaries auro, geminis duo lumina stellis. [ERROR: no link :]Parthenopeus Pulchior ad Thebas misso duce Parthenopeo, [ERROR: no link :]Nireus Ad Troiam Nireo fuerat Dauidis alumnus. Quum tamen ambo una iam uersarentur in urbe, A genitore duos declinans luxerat annos. Interdicta sibi pręsentia quippe parentis Quum foret, exilium grauius tolerabat ibidem Quam quum Gessuris fugiens latitauit in oris. Pertesus uenię molimina tarda futurę Conspectumque patris cupiens precibusque Ioabi Venturum hoc sperans, accersere iusserat illum, Cunctantemque iterum rursumque uenire negantem. Postremo iratus seruos in prędia mittit, [ERROR: no link :] Messem Ioabi incendit Absalon Qui iam maturam flammis incendere messem Illius iussi, torrem iecere: Perustę Collucent paleę, culmos comprendere flamma Festinat, crepitantem ignis consummit aristam. Inde leuis scintilla uolat perque ęra fertur [ERROR: no link :] Comparatio Muscarum in morem, quales fornacibus olim Viuere fama fuit, quoties Cithereia Cypros Conflaret multo Themesea calore metalla. Exciti damno famuli uenere Ioabi Et scissis tunicis domino coepere referre Vastati facinus flammis torrentibus agri. Tunc Absalonis subiens cito tecta Ioabus [ERROR: no link :]Ioabus ad Absalonem Aggreditur iuuenem dictis: "Tibi fidus ut essem, Me meus egit amor. Placaui irata parentis Corda tibi, externis duce me translatus ab oris, Natali gaudes terra. Quo crimine tandem, Absalon, hoc merui, segetes ut iusseris igni Deuastare meas? Nec me mea damna fatigant, Sed furor iste tuus." Subridens Absalon inquit: [ERROR: no link :]Absalon respondet "Haud hoc iratus feci, sed nostra, Ioabe, Mens animusque tui cupiens, quum sępe uocatum Non uenisse quidem cognouit, talia secum Commentans egit. Te nunc pręsente fruetur Et tibi multiplici damnum mercede rependet, Si uotis fortuna meis arriserit unquam. Ergo age, uade, pio defer mea dicta parenti: Vt quid ego redii Gessuris exul ab oris, Si grauiora pati patria contingit in urbe? Tempore tam multo conspectus, oro, cupiti Copia iam fiat, placidos ostendere uultus Iam mihi dignetur. Vel si delebile crimen Esse meum nullo sęclorum iudicat ęuo, Iam perimat miserum. Non tam graue luce carere Est mihi quam facie uiui charique parentis." Hęc mandata dedit. Mox continuoque Ioabus Hęc eadem defert regi mollique precatu Illius inflexit mentem ueniamque petenti [ERROR: no link :]Absalon uenit in conspectum patris Impetrat et uotis optatę munera pacis. Absalon hinc regem maturat adire uocatus, Venit et ad terram uestigia pronus adorat. Erigit apprensum genitor dextraque retento Dat dulces monitus. Post hęc amplexus utraque Candida colla manu lachrymis dabat oscula fusis Oblitusque mali nato felicia fata [ERROR: no link :]nota Optauit. Sed uota leues uanescere in auras Consueuere, quibus nimis impia facta repugnant. Post donata sibi fraternę crimina cędis [ERROR: no link :]Absalon appetit regnum Absalon elata coepit ceruice superbus Appetere excelsum patrię sibi sedis honorem. Hoc unum totis moliri uiribus ultro, Vt pulso genitore procul diademata solus Occupet atque illi sceptro potiatur adempto. Hinc igitur currus sibi pręparat armaque bello Opportuna fouens, equitatum lętus agebat Quinquaginta uirum. Plebis uenientis ad urbem Allicere affatu coepit mollissima corda Et facilem pręstare suis se ciuibus ultro, Hos donis, illos promissis, omnibus omnes Solicitare modis et nil dimittere prorsus, Quo cunctis charum fieri se posse putaret. Iam tandem parto populi uulgique fauore, Votum pro reditu Gessura fingit ab urbe Iuxta primorum soluendum marmora patrum, Hebronę tumulata iacent ubi corpora sancta Adę atque Abrahę simul Isachique Iacobique Vxorumque una. Rex illi cęssit, ut iret Offerretque deo promissa et debita sacra, Esse nefas dicens, quod recte uouimus, illud Reddere nolle deo. Tunc Hebronam ille profectus Cum bis centeno peruenit milite. Postquam Illic consedit, certos direxit ad urbes Israhelitanas, populis hęc iussa ferentes, Vt clangente tuba magno clamore salutent Absalona sacro dignum diademate regem, Moenibus Hebronę qui nunc circumdatus altis Imperat atque sedens populo dat iura uolenti. [ERROR: no link :]Achitophel Achitophel Gilone fuit uir nobilis urbe, Artibus instructus belli. Mox Absalon illum Accitum primo post se sublimat honore, Vt regat ille suo semper quęcunque regenda Consilio meliore forent castrisque domique. Inde animi audacis iuuenis frontisque proteruę Extemplo cędit lectas in sacra bidentes, Necdum panda iugo detritos colla iuuencos Immolat atque omnes dudum sua signa secuti Coniurant spondentque fidem regemque salutant. Inque dies populus patrię de finibus orę Concurrens turmas augebat; agmina telis Horrebant uariis uenientum ad moenia magnę Hebronę. Iuueni tanto magis Absaloni Iam conquirendi creuit fiducia regni. Nuncius ad regem tantos deferre paratus Solicitus uenit. Verbis rex territus eius Et secum recolens Nathani dicta prophetę, Cum quibus ille fuit dudum mala multa minatus Cognata de gente sibi, decreuit ab armis Abstinere modo iussitque recedere secum [ERROR: no link :]Dauidis fuga Vrbanum populum. "Cędamus sedibus istis, O mihi fida manus, ne uiribus Absalonis Oppressi effuso pereamus sanguine!" dixit. "Externi nunquam timui certamina belli, Et natum nunc ecce meum exhorrescere cogor. Me petit infestus meus Absalon. Haud satis illi Inquinasse fuit fraterno sanguine dextram, Per mea festinat comprendere uiscera regnum. Cędamus tanto sceleri tantoque furori, Cędendi dum tempus adest." Abiere uolentes Cum Dauide simul domus omnis, omnia plebis Agmina: Celethi legiones atque Philethi Sexcentique uiri Getha procul urbe profecti, Inde reuertentes, comites Dauidis ut essent Et bello socii. Dux horum fortis Etheus Atque animo pręstans fuerat. Conuersus ad illum [ERROR: no link :]Dauid ad Etheum Dauid "Ethee," inquit "mentis mihi note fidelis Constantisque animi, non est, ut nostra sequaris Signa quidem! Solymis tutus potes aduena nostris Esse satis. Redeas, oro, tecumque tuorum Agmen agens media securus in urbe quiesce. Non hęc bella Syros spectant, nec moenia uestrę Poscuntur Gethę. Vexat discordia solam Israhelitarum gentem. Me pellere regno Expetit et pulso sceptris genitore potiri Absalon. Ergo abeas et me sine fata subire Crimine digna meo." Sic fatus protinus ora [ERROR: no link :]Etheus respondet Perfudit lachrymis. Cui sic respondit Etheus: "Dimisi patrios quondam, rex magne, penates Te propter. Nunquid qui tecum prospera cępi Hactenus, aduersa nunc pressum sorte relinquam? Sed, peragat quodcunque uelit fortuna, sequemur Te tergumque tuum, quoquo te uerteris, omnes. Siue petes mortem seu uitam, numina iuro, Nusquam abero milesque tuus morietur Etheus Tecum una, si forte mori te uiderit, arma Semper in omne feret maiusque pauore periclum Pro te proque tuo, Dauid charissime, regno. Frustra igitur suades, ut te fugiente reuertar, Me sine te seruem." Sic fatus in agmine mansit. Hinc ubi iam fixam mentem cognovit Ethei Iesseides Dauid, iussit transire cohortes Vltra Cedronis torrentes fluminis undas. Ibant demisso non lentis passibus ore, Profusis moesti lachrymis et lumina retro Flectentes, natale solum dum linquere lugent Et dulces pariter chara cum coniuge natos. His iter ingressis iuxta iuga consita oliuis [ERROR: no link :] Sadoch Abiathar Desertum uersus, Sadochus et Abiatharus Ecce sacerdotes ueniunt reliquique Leuitę, Portantes humeris diuini foederis arcam. Censuit indignum tali se munere Dauid Atque ait: "Hoc sacrum pignus referatur ad urbem. Illic de nobis oracula certa petantur, Illic quęratur, sacris modo rite litatis Ętherio regi, quid iam parat ipse futurum. Illum si nostri miseret iam, subtrahet istis Suppliciis seruosque suos ad tecta reducet Antiqui patriique soli. Sin mulcta paratur Vlla mihi, patiar domino quodcunque libebit. Quicquid erit, curate mihi responsa referri. Interea latebras desertę quęrere terrę Est animus, donec noscam, quid numina summi Me iubeant regis." Tunc demum rettulit arcam [ERROR: no link :]Dauidis dolor Sacra tribus. Porro turba comitatus ab omni, Montis oliueti cliuum quum scandere Dauid Coepisset, nudis pedibus calcabat arenas, Ora rigans lachrymis, nigro uelamine tectus. Hoc imitata phalanx omnis tristisque gemensque Terga sequebatur regis. Mox forte relatum Accepit Dauid, uafrum nimis Achitophelem In castris residere feri ducis Absalonis Sublatisque alte palmis orauit et inquit: "Da, quęso, fatuam mentem, deus, Achitopheli Consiliumque minus prudens!" Hinc montis ab ipso [ERROR: no link :]Chusus Culmine conspexit Chusum, sibi sępe probatum In dubiis uirtute, fide, moderamine rebus. Hunc igitur iussit simulata mente redire In Solymas. Inquit: "Tum te de parte fatere Esse Absalonis. Dic, postquam uenerit, illi: 'En ego, qui fueram Dauidis fidus amicus, Absalon, ipse tuus modo sum. Tu uiuere tantum Me permitte tibi.' Quod si te coeperit uti, Aggredere inde, tuo ut turbes Achitophelis Astu consilium. Mox quicquid dixerit ipse Absalon et quicquid tractauerit, auribus abde [ERROR: no link :]Sadoch Abiathar Sadochi sociique eius simul Abiathari. Hi mihi cuncta quidem per natos reddere semper [ERROR: no link :] Achimas Ionathas Curabunt, Achimas qui sunt Ionathasque uocati."
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.