Lib. II [ERROR: no link :]Inter Dauidem et Ionatham amicicia
Ingenti excepit rex Saul Dauida fauore
Accumulatque bonis. Ionathas quoque, regia proles,
Amplecti hunc unum fraterno coepit amore,
Officiis animoque colens super omnia fido.
Ęquali Dauid studio flagrabat in illum,
Ne uictus summi meritis uideretur amici.
Ambos una parens grauido si uentre tulisset
Fudissetque simul partu foecunda gemellos,
Haud maiora quidem poterant ostendere amoris
Argumenta pii inter se mentisque benignę. [ERROR: no link :]Ionathę dona Dauidi oblata
Iam primum Ionathas donauit uestibus illum,
Purpura quas Tyrio feruens infecit aheno
Quasque Semyramia diuersis foemina filis
Pinxit acu, dono tali testatus amorem
Ipse suum meritumque uiri. Tunc splendida panni
Gratia uirgati rauos eiecit amictus
Et ferrugineas cocco toga tincta lacernas,
Tegmine sub uili ne fortia facta laterent
Nobilitasque animi. Gladium quoque cęssit eidem,
Cuius et argento capulus cęlatus et auro
Fulgebat, miris uaginam mille figuris
Exornabat ebur, flauenti lora metallo
Intertexta nitent. His Gnosia spicula iungit
Corithosque leues et sęuum flexibus arcum.
Hęc cuncta ut fuerint multo licitanda triente,
Ille tamen sese maioribus undique donis
Pręstabat dignum. Regi parere paratus,
Illorum, quę iussa sibi, nec mole grauari
Nec poterat diri terreri sorte pericli
Impauidusque animo simul inuictusque labore
Omne sibi iniunctum pręclare munus obibat.
Inuidiam poterat laudis superare decore,
Si sibi pręlatum post talia facta tulisset
Non ita duro animo Saulis uecordia regis. [ERROR: no link :]nota
Sed nec ferre potest illos nec amare superbus,
Quos anteire uidet famę melioris honore.
Exuuias igitur quum Dauid et arma Golię
Suffixumque caput pilo portaret ad urbem,
Israhelitarum tunc undique concita pubes
Obuia procurrens contentaque tympana pulsans
Multisonumque mouens ędebat cantica sistrum.
Omnia lętitię de tanto signa triumpho
Pro se quisque dabat, nuptę innuptęque puellę,
Dum festas agitant ad compita nota choreas
Et uario glomerant sinuosa uolumina saltu, [ERROR: no link :]Percussit Saul mille et Dauid decem millia
Cantantes dixere: "Manus Dauidica strauit
Millia bis quinque et Saulis uix dextera mille."
Tunc ueluti subita confixus cuspide ceruus
Ingemit et siluas querulis mugitibus implet. [ERROR: no link :]Hic coepit Saulis invidia in Dauidem
Sic, ubi iam tales cantus Saul auribus hausit,
Contorquere caput furiis accensus et ira
Coepit et "En," inquit, "quo me sors egit iniqua,
Vt decuplo maior Dauidi gloria surgat,
Nostris auspiciis, nostro qui militat ęre,
Quam mihi, qui regno pręsum, quem maximus unum
Spectat honos. Ergo conuerso cardine rerum
Mancipio dominus famulabitur? Ille sedebit
In regni solio et sceptri potietur honore?"
His ardens odiis, illi, quem semper amauit,
Insidiari animo iam tandem coepit acerbo,
Non culpa ipsius, sed uulgi errore pusilli,
Si tamen est error laudes plausumque dedisse
Illi, qui uictis uicto succurrerat hoste
Quique sua cunctis peperit uirtute salutem. [ERROR: no link :]Tempus
Altera flammiferi iam lampas fulgida Solis
Scandebat rapido summum super ęthera curru
Sudantesque agitabat equos, quum Saulis ab imo [ERROR: no link :]Saul iratus
Surgens corde furor totos perfuderat artus.
Palluit os illi, coeperunt colla tumere,
Horrere arrecti crines, infrendere dentes,
Scintillare oculi, spumantia labra tremore
Quassari, adductis fieri frons aspera rugis.
Vsque adeo formę mens indignata prophanat
Effigiem turpesque serit super ora figuras.
Solicitus Dauid cytharam pulsare canoram
Accelerat notasque sono tentare medellas,
Non hanc esse putans hominis, sed demonis iram.
Ille tamen telum (telum nam forte tenebat)
Torsit in aduersos uultus atque ora sonantis.
Sed declinato Dauid bene providus ictu
Proiectaque cheli suspectam deserit aulam
Et fugiens odium uitat capitale tyranni.
Sed rex cassa uidens primę molimina fraudis,
Inde dolos alios meditans, cęlare cruentam
Nititur inuidiam mentitę nomine pacis.
Placatos pręfert uultus Dauide uocato
Et dextram dextra tangens sic ore profatur: [ERROR: no link :]Saul ad Dauidem
"Foedus amicicię tecum firmare perennis
Est animus. Dauid charissime, mitte timorem
Nec quicquam dubites. Tua sit uolo sponsa Merobe,
Virgo inter natas forma pulcherrima nostras,
Quum dulces de te nobis paritura nepotes.
Tum tibi pręstantem regali stemmate prolem.
Perge modo et dignum tam pręclaris hymeneis
Te pręstare stude. Primę dux esto cohortis
Atque Palestinos uastator curre per agros,
Nec pecori, nec parce uiris. Prostrasse Goliam
Et pepulisse procul nostris a moenibus hostem
Non satis est, nisi Marte ferox aliena lacessas
Illorum populans fines, inuadere regni
Ausi qui dudum fuerant campestria nostri." [ERROR: no link :]Comparatio
Callidus ut quondam curuo piscator in hamo
Componit dulces et in ęquora porrigit escas
Blanditusque cibis unco comprendit aheno
Et trahit affixum per fila tenacia piscem,
Si non excusso frustretur linea congro,
Sic Saul alloquio cęlat quod corde uolutat.
Nanque cupit tali Dauidem Marte perire,
Polluat ipse suas eius ne sanguine palmas. [ERROR: no link :]Respondet Dauid
Tunc humilis Dauid "Qui sim, uel qualibus" inquit
"Intra Bethlemam genitus natalibus urbem,
Vt merear gener esse tuus, clarissime regum?
Non mea paupertas, generis neque sordida nostri
Conditio digna est tam celsum scandere limen.
Vis nocti conferre diem? Vis ęquora uasta
Angusto stipare lacu? Certamina belli
Non detrecto quidem; quascunque lacessere gentes
Iusseris, ipse tui Dauidis primus in illas
Stringetur gladius. Generosior ista Merobes
Connubia accipiat. Satis est mihi gratia pacis,
Quam pręstas, o rex. Habeo nil charius illa."
Sic fatur Dauid nec adhuc expertus amoris
Lasciui stimulos, pugnas tractare uoluptas
Illi maior erat. Studiis mens dedita belli
Non poterat molles Veneris admittere lusus.
Ergo regalis genialia pacta puellę
Hadrihel accepit, procerum ditissimus urbis,
Nobilitate potens. Celebrat sponsalia, tedas
Accendit, fruitur thalamis et amore maritę. [ERROR: no link :]Dauid captus amore Micholę
Mox etiam Dauid bellis inuictus ab isto
Igne fuit uictus coepitque ardere Micholam,
Regis et hanc prolem. Cupidis modo nutibus illi,
Et modo blandiri uerbis, pręsente iocari,
Absentem per crebra quidem suspiria cordis
Quęrere soliciti, nullam sentire quietem,
Donec ad aspectum sese transferret amatę. [ERROR: no link :]Saul
Hoc ubi Cisides persensit, gaudet adeptum
Implendi se uota modos, quo protinus ipsum
Coniuge promissa grauiora pericula Martis
Cogat adire feri celeremque arcessere mortem. [ERROR: no link :]Comparatio
Sic gaudet cupidus prędę uenator, adacto
Inter conualles angusti tramitis urso,
Effugium cui saxa negant obstantia, credens
Vsurum se cęde ferę, sed dentibus illa
Infrendens conuersa retro ruit impete uasto
Et notas repetens fauces latrone repulso
Iam loca tuta tenet campoque potitur aperto.
Frustra igitur sceleris peragendi tempora nactum
Apta ratus iam se Cisides, protinus instat
Occultis certare dolis et fraude latenti.
Submittit quosdam simili satis arte peritos,
Dauida incautum qui supplantare uolentes
"Macte" aiunt "uirtute tua, fortissime Dauid,
Chare nimis regi! Tibi nubere nanque Micholam
Ipse suam statuit natam: quę sępe petita
Diuitibus clarisque procis, tibi traditur uni.
Nec dubita, multas quod nondum possideas res,
Non aliud pater ipse sua pro uirgine munus
Poscit quam centum inuisę prępucia gentis,
Arua Palestinosque colit quę plurima campos.
Merces magna, leuis labor est. Age, cęde prophanos
Et rediens cupidis amplexibus utere nymphę!"
Quanquam Dauidis lęta est audacia sorte
Hac sibi proposita, non se tamen ille fatetur
Esse thoro dignum, quem celsius euehit alta
Maiestas quam quo poterit sua tendere uirtus,
Sed tamen "Experiar dubii discrimina belli"
Inquit "et anne humiles oculis deus aspicit ęquis.
Porro quum fuerim satis hoc expertus in illo,
Qui nostrę iacuit prostratus uerbere fundę.
Idem, spero, deus nec in his me deseret ausis.
Exurgens igitur cuneos ad bella coactos
Instructamque aciem trahit audax et ruit ultro.
Vrgebat, quę tarda solet quoque corpora pronis
Cogere ad arma animis, adamatę forma puellę.
Lata Palestinę uastat populatibus arua
Agmineque infesto properans Acharonis ad agrum
Castra inimica uidet. Tunc firmat signa parumper
Hortaturque suos: "Socii, confidite," dixit
"Vicimus. Hos etenim, quos contra stare uidetis,
Iussit rex Superum uestris delerier armis.
Qui iubet, hic uobis dabit, ut pręstare queatis.
Tantum animis opus est et iam rata fata sequentur." [ERROR: no link :]Dauid uictor
Dixit et aduersos telum contorsit in hostes.
Sublato clamore uiri curruntque ruuntque,
Quenque suus satis ardor agit. Missilia primum
Huc, illuc uolitant, stricti mox comminus enses
Ictibus increpitant. Miscentur pręlia, puluis
Tollitur et tristes operit caligine pugnas
Spectantumque oculi tantum ęra micantia cernunt.
Ęquo Marte diu certatum, denique lassus
Hostilis cuneus iam retro cędere coepit.
Hoc magis expauidę sparsęque insistere turbę
Iudeus certat miles: iam Marte fugatos
Opprimere et multos furuo demittere Diti.
Corpora strata iacent campo; seruauit ad urbem
Paucos uersa fuga et uelox ad tuta recursus.
Exultat uictrix legio ditata rapina
Armorum, pecudum, peregrinę uestis et ęris
Atque omnis generis uictus. Agit ipse Tonanti [ERROR: no link :]Dauid
Summas Iesseides grates et numen adorat
Illi uni acceptum referens quod uicerit hostes.
Regalisque memor pacti truncare peremptis
Membra pudenda iubet. Rapuerunt ense resectos
Bis centum (ut dicunt) cassos tentigine pennes.
Is numerus stratę per gramina rubra cruore
Gentis erat. Parua colei stipantur in arca,
Promissis thalamis donum dotale futuri.
Hinc uictor Dauid, turba comitante suorum,
Ibat ouans, uiridi redimitus tempora lauro
Et biiugo uectus curru. Peana canebat
Pone sequens miles pulsataque tympana bombos
Ędebant et silua sonum per inane uolutum
Atque cauis haustum rimis referebat eundem.
Ingressus Solymas Dauid prępucia regi
Bis centena tulit, geminato munere pactos
Exuperans thalamos. Miratur tanta tyrannus
Acta ducis lętusque sui tot computat hostis
Funera, quot sectos licuit sibi cernere testes. [ERROR: no link :]Dauidis uxor Michola
Ne uero ingratum cuncti fideique malignę
Censerent, sponsam iuueni sociare Micholam
Connubio statuit stabili. Properatur ad alta
Atria, conueniunt matres matrumque mariti,
Impubes pueri simul et robusta iuuentus
Et forma insignes uiridique ętate puellę,
Conuentus uarius, quem latę porticus aulę [ERROR: no link :]Saul
Vix capit. In solio Cisides celsus eburno
Sederat. Ecce autem, linquens secreta cubilis
Prodiit in medium pulchris ornata Michola
Vestibus et reliquo cultu, sed pulchrior ipsa.
Circa illam pueri, quorum manui altera sponsam,
Altera succensę retinebat lumina tedę.
Stabat et indutus gemmata ueste sacerdos
Intectusque caput niuea uenerabile mytra.
Hic Dauida prius, pulchram rogat inde Micholam,
Si sponsam uelit hic et si uelit illa maritum,
Vtque ambos uidit paribus concurrere uotis,
Pręcipit hęc eadem ritu firmare iugali:
Dextrę dextra datur, digitis detorta mariti
Gemma nouę digitos coepit constringere nuptę
Fulgenti laqueo, fidei per sęcla colendę
Pignus perpetuum seruatus ut annulus esset.
Inde deo precibus porrectis prospera dixit
Ambobus uota et proli quoque fausta futurę.
Postquam perfecto siluit sermone sacerdos,
Insequitur lituum stridor clangorque tubarum.
Ingenti sonitu concussa est regia tota,
Contremuit paries. Poterant timuisse ruinam,
Ista sacri (ut quondam) si flarent ęra Leuitę,
Si foret hic priscę Hiericuntis moenia murus.
Nil aliud poterant aures audire loquentum,
Verba magis magno strepitu superata quierant.
Conticuere tubę, calamos inflare choraules
Et digito pulsare leui caua cymbala psaltes
Coepit et argutis fidibus resonare lyristes
Ac Phrygios cantare modos. Nunc tinnit acuta,
Nunc tonat ille graui, media modo temperat istos
Voce sonos, agili pulchre quos gutture uibrat
Concordans cytharę linguę prolata canori.
Arrectę cunctorum aures dulcedine tanta
Et capti stabant animi. Nil murmuris usquam,
Nil strepitus, donec finitis cantibus uni,
Vni omnes toto pariter plausere theatro.
Et si sic animos demulcet musica cantus
Terreni nostręque iuuant sic carmina fecis. [ERROR: no link :]Angelorum cantus
Angelicum quanto fas nobis credere melos
Esse suaue magis, mulcens pia corda beatum,
Illo, ubi iam nullo clauduntur gaudia fine,
Ante dei sublime thronum clarumque tribunal?
Talibus ergo frui tam miris si libet odis,
Quę sunt perpetuę dulcedinis, ista uoluptas
Incerta, instabilis, leuis, impia, reproba, fallax [ERROR: no link :]nota
Spernenda est nobis. Non est apprendere dignus
Immortale bonum, cui sunt mortalia cordi,
Quem male terreni foedant contagia luxus.
Propterea uanos uulgaria turba canores
Dum nimis intentis animis atque auribus haurit,
Dum saltu uario ludit lasciua iuuentus
Multimodisque chorum gaudet deducere gyris, [ERROR: no link :]Dauidis uota
Interea Dauid tollens ad sydera mentem
Cęlicolum regem uotis precibusque petebat.
Coniugii seruare fidem, seruare pudici
Iura thori et sancte proprios educere foetus
Ipsis ille daret, quos nunc coniunxit in unum,
Arceret rixas, suspectum tolleret omnem,
Ambobus uitam uacuam rumore sinistro
Cęderet et uerę uirtutis luce nitentem,
Scilicet ut possint dominoque deoque placere,
Donec uterque sui cursum perfecerit ęui. [ERROR: no link :]Saul
At contra Saulem sęua torquere simultas
Coepit et exurens penitus pręcordia liuor.
Nocte iacens uigilat, negat improba cura quietem,
Fastiditque die positę conuiuia mensę
Et renuit gustare dapes festosque hymeneos
Suspensus celebrat, ridens ridere uidetur
Inuitus tristemque animum uelamine lęto
Obtegere atque aliquem nutrire in corde dolorem.
Nam uidet in cassum fraudes cęssisse malignas
Et frustra inuisum iuuenem obiectasse periclis
Bellorumque minis. Ipsum magis ergo timere
Incipit et tacitus secum meditatur iniqua
Atque indigna nimis pravę molimina mentis
Insontem contra generum, disperdere certus
Siue per insidias ficti pro tempore amoris,
Siue palam potius per aperti pręlia Martis.
Nunc hos, nunc illos aditus sine fine requirit,
Polluat ipse suam cognato ut sanguine dextram
Crudelis magis anne ingratę mentis in illum,
Cuius erat sanus cantu, certamine tutus, [ERROR: no link :]nota
Non satis est certum. Semper tamen irritus omnis
Contra fata labor fuit et conatus inanis.
Ipse igitur magni Dauidem rector Olympi
Omnibus ereptum seruabat ubique periclis,
Vt manibus ueri iampridem facta prophetę
Vnctio per tuta et rerum prosperrima posset
Euentu gaudere suo, quum Saule repulso
Susciperet regni sceptrum Iesseia proles.
Ergo dum curis Cisides ęstuat atris
Bella gerens Dauid fines tutatur et hostem
Proterit armatus. Totas quandoque phalanges
Infidę gentis Solymarum ad moenia captas
Secum uictor agit, iam fama et laudibus omnes
Et uirtute duces anteibat. Sed tamen idem,
Omnibus eximio semper dilectus amore,
Inuisus soli post tot benefacta tyranno.
Proh, miseranda nimis regum non rite regentum
Conditio! Dum sceptra timent amittere, nulli
Parcunt, suspectis tunc indignantur amicis,
Affectos aliqua quum cernunt laude merentes. [ERROR: no link :]Nox
Iam Nox atra diem terris dimouerat almum
Humentesque super tendens diffuderat umbras,
Quando Cisides Ionatham reliquosque uocauit
Custodes lateris uulgoque in parte remoto [ERROR: no link :]Saul in Dauidem
Alloquitur stantes: "Quis tam temerarius" inquit
"Extat, ut ille meis penitus parere negabit
Imperiis? Iubeo Dauidem protinus ipsum
Interimi uestris armis. Ne quęrite quare.
Ille meus fiet, qui iussa refugerit, hostis.
Experiar, seruone magis seruire velitis
An domino." Tales rabidus dabat ore loquellas.
Discessit tristis Ionathas moestusque periclo
Illius, magno fuerat cui iunctus amore.
Ergo solicitus Dauidis tecta petiuit.
Illi aperit secreta patris metuendaque cędis
Consilia, his ipsum affatus pro tempore dictis: [ERROR: no link :]Ionathas ad Dauidem
"Infensum uites, Dauid charissime, regem
Infestumque tibi. Lictoribus ille uocatis
Dat mandata tui, quum Sol illuxerit orbi,
Quo te cunque loco poterunt reperire, necandi.
Quare efferre pedem caueas de limine portę
Ipse tuę totumque diem sub tecta sedeto
Illa parte domus, tutę quę uisa latebrę
Esse magis fuerit, donec modo pectora regis
Aspera per blandos tentem mollire precatus
Illiusque tibi mentem mox ordine pandam.
Interea lateas oro incolumemque memento
Conseruare tuo nostram sub pectore uitam.
Lęsus eris si quo (deus hoc auertat) ab ictu,
Effluet ex illo noster quoque uulnere sanguis,
Commixtos animos communeque corpus habemus." [ERROR: no link :]Dauid
Talia dicentem Ionatham complectitur ille,
Oscula dat, summas tali pro munere grates
Lętus agit, non ipse suę discrimina uitę
Sic timet, ut fidi gratatur amore sodalis.
Mox festinatis regales passibus ędes
Ingressus Ionathas iam fessa labore metuque
Nocte silente dedit placidę sua membra quieti.
Atque iacens, quali, quum crastina fulserit hora,
Mulceat affatu genitoris, cogitat, iram,
Cogitat et somno cura uigilante repugnat. [ERROR: no link :]Mane
Sol uagus Eoa nitidum caput extulit unda
Exutusque nigros apparuit orbis amictus
Atque suus rebus rediit color. Obuius illo
Excepit Ionathas uenientem tempore regem
Ante fores thalami. Tunc illum uertice prono,
Sicut moris erat, supplex et mitis adorat [ERROR: no link :]Ionathas ad Saulem
Atque his alloquitur dictis: "Certissima, salue,
Spesque salusque tui populi! Quis, quęso, tuarum
Esse potest laudum cupidus magis atque decoris,
O rex, prole tua? Quare tibi dicere cogor
Quicquid obesse rear splendori nominis usquam,
O pater alme, tui. Communis gloria tecum,
Communis tua culpa mihi. Nunc ergo rogatum
Te uenio obtestans: Dauidem perdere uelle
Desiste immeritum duroue extinguere fato
Egregium fidumque tibi. Fuit ille decori
Virtuti famęque tuę, qui cęde Goliam
Sustulit, aduersas qui fregit Marte phalanges.
Armatus quoties conflixit, uictor ad istam
Cum spoliis rediit, cunctis plaudentibus, urbem.
Gloria magna tibi est promptos fortesque fouere
Semper ad arma uiros. Pręsentia numina sentis
Hoc bellante tibi. Metuunt inuadere regni,
Incolumi hoc, fines urbesque lacessere bello
Insidiisque tuas. Quem si patiare perire,
Mutatas uereor reuoluto cardine sortes
Et conuersa retro fata indignata referri."
Sic fatur Ionathas, et rex placatus in ipsum
Dauidem iurat se nullas deinde nocendi
Illi intensurum fraudes, nihil amplius esse,
Quod sibi formidet: conspectum horrescere regis
Desistat, notos inter numerandus amicos.
Lętus ad hęc Ionathas grates persoluit et ipsi
Talia Dauidi gaudens ex ordine pandit. [ERROR: no link :]Dauid
Securus latebris Dauid post terga relictis
Regia festino gradiens pede limina scandit
Erectosque gradus surgentis ad ęthera tecti.
Tum Ionatha comitante petit fulgentia Saulis
Atria. Rex illum placido satis accipit ore
Atque data dextra charum sibi tempore in omni
Iam fore promittit promissaque foedere sancit, [ERROR: no link :]nota
Instabili tamen ista fide. Nam dira phrenesis
Quem superat penitusque ferę uecordia mentis,
Proposito facit ille nihil laudabile certo.
Nunc huc, nunc illuc deflectitur actus ab omni
Vento, uela tamen rapidis dat sępius austris.
Rursus ad arma ferox excitus fuderat hostes [ERROR: no link :]Dauid
Iesseides Dauid uictoreque milite cinctus
Venit ouans, Solymam turbis plaudentibus urbem
Ingreditur lętusque sui subit atria regis.
Illic forte sedens fessum certamine corpus
Dum releuat, dextram, qua Martia pręlia promptus
Egerat aut uibrans ensem aut hastilia torquens,
Transtulit ad cytharę modulantia fila sonorę [ERROR: no link :]Dauidis cantus
Nil uulgare canens, sed certe ut maximus olim
Exurgens Abram primo ferus impete gentes
Fuderit infidas prędamque receperit omnem,
Quę fuerat Sodomis cum Lotho ablata nepote.
Vt Hiercunteus lituum clangore sacrorum
Conciderit murus simul et clamore uirorum,
Aspirante deo plebique fauente fideli.
Pręterea Iesus, Iudea uictor in ora,
Hostibus ut fusis Solis consistere currum
Et proferre diem iussit, uel quo usque fugatos
Prosternat cędens, oneret uel compede captos.
Vtque idem bello superatis regibus omnem
Iudeę regionis humum possederit utque
Israhelitarum tribubus diuiserit omnem,
Et tamen hac sanctos priuarit parte Leuitas,
Consortem cęli quo se sciat esse sacerdos
Ętherięque domus, non mundi labilis aulę.
Post Iesum Iudas quid bello gesserit et quid
Othoniel, quid Aioth, Delbora uirago Iahelque,
Quid fortis Gedeon, quid denique uiribus omnes
Exuperans Sanson. Saulem quoque coeperat ipsum
Diuino celebrans ad sydera tollere cantu:
Vt, qui conati fuerant euertere Iabin,
Vicit Amonitas, ut turmas fuderit acres
Amalechitarum, quum regem cępit Agagum.
Plura etiam dicturus erat, sed percitus igne [ERROR: no link :]Saul in Dauidem
Rex Saul inuidię, Dauidis nomine laudem
Ipse suam uinci cernens, exarsit in iras
Feruidus et raptum magno conamine pilum
Torsit in aduersum cantantis pectus, at ille
In latus accliuo uitauit corpore telum.
Vitatam paries confixus suscipit hastam
Hastaque fixa cauis ferrata cuspide rimis
Compulit extemplo concussa fatiscere saxa.
Ipse fuga elapsus non lęso corpore Dauid
Tecta laremque petit tenebris defensus opacę
Noctis, nam stellas nubes obduxerat atra
Splendentemque globum Lunę lucere uetabat.
Armati ante fores missi sedere manipli,
Vt mane egressum iugularent. Murmura sensit
Ante fores uxor metuensque pericla marito
Rettulit. Ille fugam postico fecit aperto
Incolumisque abiit. Lictores decipit uxor,
Ne subito cursu fugientis terga sequantur. [ERROR: no link :]Michola elusit insidiatores
Compingens mappas et linea lintea circum
Inuoluens hominis studuit confingere formam.
Implicitę effigiant tumidum caput oraque uittę,
Hircina horrebant expressi pelle capilli.
Grandia si paruis liceat componere, tales
Oblatę Veneri fuerant a uirgine pupę,
Excolerent quondam quum reproba numina gentes.
Reclinat lecto simulachrum, stragula supra
Iniicit et turbę respondit mane roganti
Oppressum subito morbo Dauida iacere.
Illi intro irrumpunt, ut iam uel cęde iacentem
Afficiant, recto uel uiuum tramite ducant
Ad Saulem regem. Elusi commenta lacessunt
Incusantque dolos et callida uerba Micholę.
Rem referunt regi. Natam Saul inde uocatam [ERROR: no link :]Saul ad Micholam
Increpitans "Tantumne animi superesse, Michola.
(Quod nunquam rebar) potuit tibi," dixit "ut hostem
Per mea securum ludibria siueris ire?
Nec regem metuis, nec honoras stulta parentem." [ERROR: no link :]Michola respondet
Illa sub hęc lachrymis caute respondit obortis:
"Heu miseranda meę sortis lugendaque multum
Conditio! Si iussa patris complere laboro,
Ense uiri pereo. Sin, cui sum iuncta, marito
Obsequor, infenso pater infert iurgia uultu.
Quumque animum premat hęc angustia, nescio quo me
Conuertam. Sed quis prohibet depromere uerum?
A me dimissum nunquam Dauida negabo.
Si mea non ueniam pietas, rex magne, meretur,
Foemineo saltem miserans ignosce fauori.
Ille minax stricto nuper mihi dixerat ense:
'Si me non tacita emittas secretaque serues
Quęrentesque dolo fallas, mea dextera letho
Te dabit et nostro mittere ad Tartara telo.'
Arma uiri euasi, quoniam mandata peregi.
Sed falli te forte putas? Animi tibi pandam
Intima sensa mei, seu parcis uera fatenti
Seu minus ignoscis. Non tam terrore minarum
Quam pietate meum studui saluare maritum.
Si non das ueniam, genitoris malo perire,
Dum pia sim, manibus quam coniux impia dici,
Perdiderim quod fraude uirum nil tale merentem.
Opto fida mori potius quam perfida tetram
Damnatamque bonis per sęcula ducere uitam.
Scito fuisse tuam tunc me, quum uirgo sedebam
In laribus uerecunda tuis. Nunc, tradita quum sim
Nuptum sponte tua, iam certe non tua dicor
Esse, sed illius, cuius consortia seruo,
Cum quo communis thalamus mihi resque domusque.
Ergo tui iuris quum non sim, maxime regum,
Libertam permitte suo seruire patrono,
Si tibi et ipse tuos seruos cupis esse fideles.
Aut si certa tibi Dauidem perdere mens est,
Hanc prius, hanc animam iubeas excludere ferro.
Haud penitus misera me fungi sorte putabo,
Si modo morte mea pręcedam fata mariti."
His dictis languere furor, mitescere mentis
Coeperat ira recens. Tacitus tamen inde recessit
Rex Saul alterius subiens penetrale cubilis,
Vt fessam curis mentem requiete foueret.
Ipsa suos repetit festina Michola penates,
Suspenso sed adhuc animo meditansque periclum
Coniugis et dirum patris immanemque furorem.