Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Cui successit Suetozarus filius, ob insitam sibi animi mansuetudinem omnibus pariter
charus.[ERROR: no reftable :]XXII rex Hic Radoslauum filium adeo dilexit ut uiuens adhuc
illum pro se regnare iuberet. Radoslauus[ERROR: no reftable :]XXIII rex uero, ut tanto
beneficio se non indignum probaret, mortuo patre non tantum regni eius, sed etiam uirtutum se
pręstitit hęredem paternosque mores imitatus optime sese in omnibus gessit; prolem tamen sibi
suisque longe degenerem sortitus est. Filium enim habuit in tantum uitiis corruptum ut
Apostatam} cognomento appellarent; Seislauo autem nomen fuit. Ecclesię non obediuit, uiuente
patre regnum affectauit, in omnes fere iniurius fuit. Bannus igitur Bilicus proteruitate eius
offensus cum iis quibus pręerat a rege defecit. Rex autem Radoslauus desertores suos persecutus
facile in potestatem redegit ultro se dedentes, ne regi quoque aduersari uiderentur dum filium
eius detestantur. Bannus ipse fuga elapsus est, eis qui regi se tradiderant crimen remissum
ueniaque data. Quos autem cęperat Seislauus, illos in seruitutem redegit pręfectis copiarum
suarum oblatos; patri quoque iratus, quod rebellantibus pepercisset, seditionibus animum
intendere coepit. Plurimi militum centurionumque terrore compulsi illum sequebantur. Quorum
opera usus patrem regno expulit[ERROR: no reftable :]XXIV rex Croatięque dominatus est.
Ea enim gens parum ciuilis animi semper metu magis quam benignitate ad obsequendum mouebatur,
bonis itaque dominis molesta, improbis autem et arrogantibus mitis erat. Porro Radoslauus regno
exutus Lastum cum paucis quos secum habebat confugit. Vbi cum filium sibi adhuc infensum
aduentare audisset, uehementer animo angi coepit, comitum magis quam suum dolens periculum; cum
quibus inde raptim recedens ad mare usque sese fuga proripuit. Sed tunc etiam tergo instare
hostem cernentes cum equis in mare simul irruunt et ad scopulum quendam continenti proximum
natando peruenere; atque ita tandem infelix pater, ne una cum illis qui ipsum secuti fuerant
perditissimi filii manu trucidaretur, uix effugit. Cumque ibi per dies aliquot mansissent nec
se satis in tuto esse putarent, fato quodam Deique miseratione contigit ut nauis quędam de
Apulię partibus Delmatiam uersus iter habens pręternauigaret, quę clamoribus euocata scopulo
applicuit. Deinde regem cum toto comitatu suscipiens conuersa nauigatione transuexit in
Apuliam, ubi illi expositi terrestri itinere Romam contenderunt. Scopulus uero ille, qui
fugientes exceperat, regis nomen sortitus est, quem usque nunc Petram Radoslaui appellant.
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
|