Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
2
[1] Explicabimus primum de his, quę iudicium pręcessura
sunt; deinde de ipso Iudicis aduentu; postremo de his, quę ipsius Iudicis
sententiam secutura sunt. Nihil meo sensu loquar, sed illa, quę Scripturarum
testimoniis Ecclesięque autoritate firmata nouero, veluti de
ueritatis thesauro sublata, in medium proferam. Ante tamen, quam propositionis
nostrę narrationem aggrediar, pauca quędam discutienda sunt, ne forte cuiusquam
ad credendum fides uacillet. [2] Quęrere enim nonnulli
solent, si tunc, cum a uita ista decedimus, iudicamur, quid necesse est, ut in
fine temporum iterum iudicemur? Cum pręsertim dicat Scriptura [3]: Non iudicat Deus bis in idipsum. Respondebimus, Deum
quidem ista statuisse, non ut mutaret sententiam ante latam, sed ut mundo
faceret manifestam. Nunc illa nos penitus latet, atque hinc migrantium nec
merita quidem nosse possumus, nec pręmia, soli Deo nota sunt, et quibus ille
uoluerit speciali quodam dono reuelare. Vtraque autem tam pręmia, quam poenę in
resurrectione mortuorum omnibus aperta claraque erant, nequis ignoret, et quam
misericors est Dominus in his, qui saluantur, et quam iustus in illis, qui
damnantur. Neque ullus omnino iudex dici potest, de una eademque re bis
iudicasse, qui, quod antea judicarit, nunc se idipsum ratum firmumque habere
pronunciet. Itaque non est propterea ad iudicandum uenturus Dominus noster, ut
sententiam olim factam mutet, sed ut approbet, et (sicut dixi) manifestet, et
nemo sit, qui non intelligat, quia iustus est Dominus, et rectum iudicium eius.
Igitur solata quęstione, illa iam consyderare incipiamus, quę Iudicis ac Domini
nostri aduentum pręcessura memorantur.
-- --
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
|