Illustrissime et Magnifice domine.

Post meum reditum ex Hungaria bis ad te scripsi, primum ex oppido Buchari, unde et confectionem ad te misi, deinde Tragurio. Equidem anceps sum obliuione, an magnis occupationibus acciderit, quod meam rem non curaueris apud regem ut receperas, quod vehementer turbauit mea negocia. Id vero tibi non solum non esset arduum, sed per quemlibet vel mediocre familiarem perficeres. Rogo saltem patentes a rege litteras obtineas, quod licet commeatum mihi dederit quiescendi a laboribus aulicis, tamen esse me suum seruitorem, et me non vulgariter commendet omnibus apud quos vivere me continget, videlicet non patiantur a quoquam iniuriam mihi fieri.

His diebus feceram te certiorem quemadmodum quatuor sanzachi cum magno comitatu erant profecti praedatum regiones ultra Sauum. Qui accepta fama banum illic esse cum magnis copiis, e uestigio quisque ad sua redierunt. Malkoczbeg bis vocatus est a belerbego in Hungariam: semper excusauit, non audere se relinquere nuda confinia: interea misit nuntium ad portam, id tandem facturus quod iniunctum illi fuerit a Cesare. Hortatur ipsum Rostanbassa, qui ei magnus amicus et affinis est, ut pergat illustribus factis nomen suum illustrare, quo et honor et stipendium illi augeatur. Itaque certo scias eum pro huiusmodi suasionibus et natura sua non esse quieturum. Clam intellexi ipsum decreuisse oppidum Bihach expugnare, quod ei perdificile esset quamdiu flumine alluitur: proinde adducet maximam peditum manum, ut fluuium diuertat. Duabus causis Bihats inuadet, quod inde Thurcis multa incommoda fiunt, et potiti illo oppido facile reliquam Croatiam sese vastare atque subigere arbitrantur. Hec boni consule et litteras regias quamprimum mittere velis rogo.