89. Aelii Tolimerii Sibenicensis ad senatum populumque Spalatensem encomium ^[1]
Iam pridem mihi mens ardenti exaestuat igne
In laudes, urbs, alma, tuas, Spalatensis, in omnes
Gentes et populos, passim pleno ore canendas.
Nam tua me pietas et amor cultusque deorum,
Prona fides animusque augendo semper honori
Principis hospitibus mens et frons laeta receptis
Addixere tibi et clauo fixere tenaci.
Sed Proculeiani quis nam praeconia uerbis
Aut aequare sciat, propius ut accedere possit.
Quae summis in te studiis, conamine summo
Conscripsit Spalatique tulit super aethera nomen.
Vrbis et illius quam princeps ille locauit,
Qui sibi deposito requiem diademate fecit.
Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum
Subruit euertitque urbis decora alma uetustae.
At Proculeiani uirtus collapsa reponit
Et rediuiua simul iam subruta moenia, fecit
Ingenio et scriptis uobis per saecula famam.
Exstruxit muros hic instaurauit et urbem,
Hic tibi, gens felix, seruauit et auxit honores.
Donaque, quae reges, quae princeps unus et alter
Contulerant, faciens breuibus illustria chartis.
... pinxit uelut alter Apelles
... auis patrum monumenta tuorum
... longinquas gentes hic, hic littora et urbes
Impleuit uoce, ac famae Spalatensis honore,
Atque adeo ut gentes miro inflammentur amore,
Vt uideant, ut te noscant possintque tueri.
Ergo felicem quis te non dicere possit,
Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem?
Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam,
Laudibus, ut nullo sis interitura sub aeuo.
Qui magis in uita nihil expetit, aut prius optat,
Nil studet, o ciues Spalatenses, quam pius in uos,
Quam memor et gratus uobis cunctisque uideri
Et decus et laudes uestras per cuncta patere.