In obitum nobilissimae matronae Helene Luciae. Marinus Statilius
LVCIA, magnifica Sici de stirpe creata,
Clara quidem patria, sed clarior arte Mineruae,
Matronas inter merito sibi uinxit honores
Haec quoniam uitam innocuam mentemque carentem
Labe nigra uiuens, moritura tempore nullo,
Duxerat; inuidia Parcarum et mortis iniquae
Clauditur hoc tumulo praeduro marmore tecta.
Mirandum non est quia mors mortalibus aegris
Haud unquam parcens sceua metit omnia falce.
Falce sua Andromache periit, bene fida marito
Penelope, et tu, conspicuae Lucretia famae,
Quaeque pudicitię normam memoranda reliquit
Porcia lethiferos absorbens faucibus igneis.
Omnibus aequalis sed non est funeris hora.
Namque harum tantum uolitat per sęcula nomen;
Caelestes colit illa locos et spiritus aura
Vescitur aetherea uenerandaque numina prae se
Omnipotentis habet fruiturque beata quiete.