Ad Petrum Lucium patricium spectataeque uirtutis iuuenem de sororis obitu Sebastianus amicus
QVID caussae est, tacita uideo te mente loquentem,
Musa malum sileat quod mea, Petre, tuum,
Cum fundant alii uersus et iusta sorori
Lilia, quam secto stamine Parca tulit?
Sic tecum: "Quam uana mihi, Fortuna, uideris,
O, quam me fallit sermo, Sebaste, tuus!
Qui nulli ex nostris iactas te cedere amicis
Siccine amas nostrae uincula amicitiae?
En mala nostra gemunt alii te nempe silente,
Solus Apollineo tune furore cares?
Cum socius nostro deberes esse doloris,
Capta quidem somno tunc elegia tua est."
Sed te perque animam, per charae fata sororis
Deprecor ut ducas otia nostra boni
Talis neue tuam subeat sententia mentem,
Petre, tuus quoniam uerus amicus ego.
Accipe quin caussam nostraeque silentia Musae
Ne damna: soleo namque dolere malis.
At cineres postquam et uersus conspeximus ultro,
Nostra tum libuit claudere sponte chelim.
Non mihi caussa fuit lachrymabile scribere carmen,
Sed grates laeto corde referre Deo.
Immo fui quondam miratus ualde poetis
Qui fleuere dolor certe ubi nullus erat,
Forti animo fratrem ac magno lenire studentes
Germanęque obitum plangere; uiuit enim
Nulla ubi sunt mentis fastidia, nulla senectus
Nulli ubi sunt morbi, debita nulla necis,
Illic uirginea laetatur septa caterua
Et ueris caeli gaudet in arce bonis.
Illic iam fruitur Christo sine fine marito,
Et consanguineis utilis illa foret.
Ac ne sim saluus si non felicior illa est
Cui cunctae mundi dote darentur opes,
Quin licet et claro et sapienti iuncta fuisset
Et sobolem dignam se genuisset ea,
Certa lege tamen subeunda pericula tandem
Mortis erant quoniam nemo perennis homo.
Ad superos nec forte choros euecta fuisset
Dignum forte nephas esset adorta Styge.
Quare age, da lacrymis finem et deuota Tonanti
Dona refer cuius gestit amore soror.
Et mihi, si tecum officiis certare reliqui,
Parce precor, mentis non fuit iste dolus.
Esse tibi in claris rebar uirtutibus ingens
Praesidium quibus es natus, amice, bonis.
Iam uerum ut fatear, dulcis fuit illa dierum
Lucia qua affinis facta propago Deo est. Laus Deo optimo maximo 1587
Portio qui nostri Vincentius optima cordis,
Doctus uirque bonus, perlegat ista, rogo.