4. Versi gospodina Antuna rečenoga koji pisa meni vrhu jednoga štapa od trsti indijane, zakovana gori avorijon a doli rogom, koji ja poslah gospodinu Petri Hektoroviću vlastelinu hvarskomu.
Nicoleos uates uati sua munera Petro
transmisit baculum, quo leve carpat iter.
Is baculus teres est, Memphitica prorsus arundo, 349
cui ebur in capulo, cuspide cornus inest.
Argumenta, puto, lateant sub munere que sic
plerumque in fictis uera poeta canat.
Fictus eburna gerit successus, cornea uerus
Signa, sed et uocem concaua canna notat.
Aut forsam uitam, sapiens sic indicat autor,
debere a falsis ad bona uera trahi?
ut, quamuis totos per inania duxerit annos,
innixus ueri cuspide sistat homo.
Uel potius scipione bonam signare senectam
donator cupiens munere fecit idem?
Glabra caput senii referunt, sed et arrida corpus,
duratos cornu significante pedes.
Seu forte aetatem noscens levi egere bacillo
sphingiaci monuit tempus adesse pedis.
Et decus Illiriae per commoda quaeque fouendo
hac onerosa leui tempora fulsit ope.
Quiquid id est, non mittere munus amicus amico
longeuo senior gratius hoc potuit.