SIBILARE super aliquo, aut aliquem esse vel [?: ---- ] sibilum, valde crebrum est in Prophetis, praesertis in Ieremia: et tribuitur hominibus admirantibus alicuius hominis, civitatis aut gentis luctuosissimum [?: st--- ] sive illi sint amici, ut cum dolore admirentur ac [?: ----- ] sive contra inimici, ut cum gaudio ac insultatione idem faciant. Iob 27. Plaudet super impium manibus suis, et sibilabit de loco suo. Thren. 2, Sibilaverunt et [?: m---- ] caput super filiam Ierusalem. Qui transierit per [?: Ba--- ] stupebit et sibilabit super universis plagis eius. Ierem. 49 et 50. Erit in desolationem et in sibilum: Ier. 18. [?: --- ] Sic 2. Par. 29. Tradiditque eos in commotionem, et ab solationem ac sibilum. Sic Ier. 51. Sibilare, significa interdum sibilo advocare. Sic enim in aliquibus [?: ---- ] canes, sues, accipitres, aut etiam aliae pecuder sibi advocantur. Sic Isa. 5 dicitur Deus sibilaturus [?: ----- ] Assyrio: et Isa. 7. muscae Aegypti, et api Assyris, [?: i---- ] genti ac exercitui, ut veniant afflicturi Israelitas Zach. 10, dicitur de vocatione gentium ad Christum: sibilabo eis, et congregabo eos, quoniam redemi eos. Audisse sibilos gregum, et mansisse inter caulas, dicitur [?: --ben ] Iud. 5. cum noluit venire ad praelium contis exercitum Iabin. Sibilos autem gregum credo ibi nocari, qui pastores in gubernando grege edebant.