Ad Pyrrhum.
Est ancilla mihi, qualis sit praesulis, oro.
Lusca parum, dextro debiliore genu.
Ante diem bibit, et totas iacet ebria noctes.
Et vomit adsidue, meiit et ante focum.
Videris impexam, iures vidisse Megaeram.
Rancidius nihil est, cum sibi compta placet.
Apparent atris gingivae dentibus orbae,
Nulla in toto est vertice nigra coma.
At fugit antiquum cornix exterrita nidum,
Exit ubi edicti formula terribilis.
Cura sit ancillis verpos vitare salaces.
Sin minus, exolvat crimina nuda nates
Nuda nates ut stet mea pupula? Tolle pudorem,
Atque tuas artes Pyrrhedis arte move.

-- 136 --