Ad Franciscum Sagrium.
Quamvis docte Sagri fortunam expertus utramque
Nunc mare tranquillum, nunc vada coeca legis.
Si tamen, ut par est, nec te iactare secundis,
Ferre nec ignavo pectore dura soles.
Totus et in temet descendis, et omnis ab uno
Spes tua dependet numine, et omnis amor
Iam tibi ab occasu foelicior aura Favoni
Spirat, et in portu iam tua puppis agit.

-- 147 --

Iam tibi placata est, olim quae impensius aequo
Oderat, hic oculos, hic Dea lumen habet.
Quod superest, nostri ne tu monumenta libelli
Despice, parva quidem, sed tamen apta damus.
Nam mihi si qua fides, si mens diiudicat aeque.
Illa queant pueros, illa iuvare senes.