Coniugii commoda.
At tibi qui casti derides foedera lecti,
Durior adsit Amor, nec sit amica Venus.

-- 150 --

Nec tua fors melior, quam cuius membra furentes
Strimonis ad ripas diripuere nurus.
Sic ait iratas inter Telesina sorores.
Assensere omnes. pergit et inde loqui.
Candida si mulier, si recta, et crine decoro,
Pendet ab hac una coniugis omnis amor.
Fusca parum faciem cerusa emendat, et arte,
Et studet obsequio posse placere viro.
Affert dives opes, et dos ea pauperis ingens;
Si qua domum servat, si qua puella silet.
Si matrona potens, generosaque quaeritur uxor.
Filius illustri sanguine iactat avos,
Nec plebs laude caret. Deducta est regis in aulam,
Quae prius ad Trebiam patris agebat oves.
Quae valet ingenio veteres Heroidas aequat.
Vir iubet, in tota regnet ut illa domo.
Artis inexpertem possis laudare puellam,
Nullus ab innata simplicitate dolus.
Haec quicunque negat, Rhacusa cedat ab urbe,
Pergat et in Sylvis degere more ferae.
Laetus ad has voces, iam iam de coniuge Pyrrhus
Cogitat. O qualis risus in ora venit.