Ad Lustram adolescentem nobilem et divitem.
Faelices redire dies, quibus impius Ammam,
Quas meruit poenas rege iubente dedit.
Nunc resonat plausu domus omnis, et undique currus
Munera, servati sic voluere patres.
At mihi non aurum, non regum purpura donum,
Non ebur, aut rubris eruta concha vadis.
Nam fortuna tenax primis me vexat ab annis.
Et vagus huc, illic hospes, et exul agor.
Si tamen exigui (nuper mea cura) libelli,
Chartaque nec minio tincta, nec apta croco.
Munera sunt dicenda. et quadrant nomina rebus.
Iamdumdum illa meus munera Luster habet.