ODE X. AD VIRUM CLARISSIMUM Chrysostomum Calabrum Antistitem Rhacusanum.
Lux oritur, qua non felicior altera terris,
Quas latus ambit Serchius,
Exeruit radios. nunc o queis publica curae,
Cordique res est divitis
Rhacusi, vos Bobalii, tu Gondola, et alti
Heros Sebaste pectoris,
Et tu patritii princeps Cervine Senatus,
Iani bifrontis aureum
Luce nova reserante caput. laeto omine, laetisque
Urbis strepentis vocibus.
Vos omnes appello, omnes accurrite, res est
De qua loquendum, maxima.
Quae quo gesta modo, quanam successerit (aequi
Adeste) paucis eloquar.
Decernente Pio, quis Blasi sacra, quis aras,
Quis templa curaret pius.
Causa diu tractata, nec est inventus, ut in re
plaerumque contingit gravi,
Qui rerum pondus, qui tanta negotia solus
Obire possit integre
Donec Amalthaea iuvenis de gente coactis
Gratum eloquutus patribus
Consilium; iam vos, iam vos ego libero, ab ista
Cura, inquit, et virum dabo.

-- 203 --

Munere praeclaro dignum, sive ingenium, seu
Spectare mores iuverit.
Candidus cui pectus inest nive, et aurea lingua
Illustre nomen indidit.
Pectora fallaces versant mortalia curae,
Et susque deque volvitur
Vita hominum, seu certa praemit sententia Divum,
Seu casus urget omnia.
Hunc belli rabies, illum rapit alea, foedis
Infamis hic amoribus.
Sunt quos vina iuvent Nardo confusa, rosisque
Et pluma delicatior.
Quae maria, aut quas non terras circumvolat audax
Mercator, ut spes improbas
Praetextatus alat iam filius, omnis in aurum
Intentus, et rogum patris.
At ratio diversa viri quem quaerimus, et quem
Praeesse sacris inclyti
Martyris, et dignis ornare altare coronis,
Mens certa vobis insidet.
Nil animo mortale illi placet. Omnia praeter
Divina spernit insolens.
Abditus urbe procul, rupes qua celsa furentem
Austris coercet Adriam,
Dorothaei interpres magni, noctesque diesque
Instat sibi ipse sidis
Impatiens oci, et fusi praelargus olivi.
Et nunc latentis arduas
Naturae caussas rimatur, et omnia versat
Vi perspicacis ingeni.

-- 204 --

Unde ruant venti. Nautis cur saevus Orion?
Cur ominantem regibus
Bellaque et interitus ducat fax ignea crinem?
Aut cur propinqua Gadibus
Obstupeat refugas Tethys modo littoris undas,
Modo incurrentes horreat?
Explicat interdum florentem Academia sylvam.
Haec cura maior occupat
Intentum morum studiis; quis cultus honesti,
Quae finis aequi, quae boni
Sit ratio quid iocundus sibi poscat amicus,
Quid patriae, et parentibus
Praestandum charis. urget super omnia fervens
Amor superni numinis.
Ille rapit mentem, cognataque ducit ad astra
Et pungit acrioribus
Virtutum studiis. ergo iam sancta parentum
Decreta, iam claram fidem,
Inde Tridentinam caussam asserit, inde Lutheri
Commenta frangit impii.
Iuppiter, ut castis sermonibus effluit ore
Oratio, omni dulcior
Nectare, quod verni flores inspirat Hymetti,
Quod Hybla florenti thymo
Expressit cella. stat circum lecta iuventus,
Nec ociosa praeterit
Aure senem. talis quondam memoratur Athenis
Ille, Divum oraculis
Creditus, et sapiens, et iuris amator, et unus
Vir omnium sanctissimus.

-- 205 --

Quem placidum, laetumque et vultu semper eodem
Ingrata vidit civitas.
Hic tamen eventu nobis meliore fruatur,
Quam iam paravit, gloria.
Nosque diu patria incolumi, salva arce, bonaque
Florente prole civium.
Conciliet caelo Chrysostomus, et mala si qua
Minantur, avertat procul.
Assensere patres, et protinus alma reduxit
Aurora formosum diem.